Каля 20 тысяч пілігрымаў сабраліся сёлета на Будслаўскі фэст
Кульмінацыяй ушанаваньня абраза Маці Божай Будслаўскай традыцыйна ёсьць урачыстае шэсьце са сьвечкамі апоўначы. Яно абыходзіць Красную плошчу, над якой узвышаецца базыліка.
03.07.2006 / 19:56
Кульмінацыяй ушанаваньня абраза Маці Божай Будслаўскай традыцыйна ёсьць урачыстае шэсьце са сьвечкамі апоўначы. Яно абыходзіць Красную плошчу, над якой узвышаецца базыліка.
Пілігрымы зьбіраюцца ў Будслаў з усёй Беларусі, сёлета групы вернікаў прыйшлі ў Буду таксама з Польшчы, Літвы, Расеі, Латвіі. У групах паломнікаў пераважалі школьнікі й студэнты ад 10 да 25 гадоў. Найбольшая калёна пешых пілігрымаў прыбыла зь Віцебшчыны – каля 1500 чалавек.
Намётавыя лягеры разьбітыя на ўсіх канцах мястэчка. Палявыя кухні раздаюць гарачую макарону ды чай.
Зь Менску пешшу адолелі шлях 450 чалавек. Дарога заняла ім 5 дзён.
«Было асабліва прыемна апошнія два дні, у Заходняй Беларусі, дзе гаспадары частуюць пілігрымаў і прымаюць на начлег. Нават лазьню нам зрабілі», -- кажа нам хлопец з гітарай каля аднаго з намётаў. Яго завуць Андрэй Такінданг. Ён студэнт Унівэрсытэту культуры і ходзіць сюды ўжо пяты год. Ужо другі год зь ім крочыць ягоная маці, што адмыслова бярэ адпачынак.
Апошнія мэтры дарогі да абраза, у самой базыліцы, упрыгожанай гіганцкімі гірляндамі з дубовага лісьця, вернікі прапаўзаюць на каленях. Самыя палымяныя сярод іх ішлі на хлебе й вадзе.
Традыцыйна людзі нясуць з сабой у дарогу камень – які сымбалізуе груз граху.
Сталічная парафія Сьвятых Сымона і Алены выступіла з ініцыятывай, каб з наступнага году кожны пілігрым замест яго нёс з сабой мяшэчак роднай зямлі. Мясцовыя ўлады ідуць насустрач: за Сэрваччу насупраць базылікі вылучанае месца, дзе тую зямлю будуць ссыпаць у адзін курган. «Да тысячыгодзьдзя базылікі, з адраджэньнем веры тут паўстане самая высокая гара Беларусі», -- напаўжартам-напаўусур’ёз кажа пробашч парафіі Ўладзіслаў Завальнюк.
Менчукі задумалі і яшчэ адну сымбалічную акцыю. Будслаў быў падараваны бэрнардзінам у 1504 годзе. Галоўнай крыніцай прыбытку першых слугаўХрыстовых тутака быў сплаў лесу. Першыя плыты да Вільні пайшлі па Сэрвачы і Вяльлі ў 1507 годзе. Мяркуецца, што шляхам манахаў-плытагонаў налета зь Вільні ўздымецца міжнародная водная пілігрымка на чаўнах і байдах.
Сёлета ж галоўным відам транспарту быў аўтамабільны. Адных аўтобусаў у Буду зьехалася 140, аўтамабілі ж занялі прасторныя выганы на ўездах у мястэчку і суседнія вёскі. Дзяцей асабліва пацешылі пілігрымы на ўпрыгожаных сінімі і жоўтымі агеньчыкамі – колеры Касьцёлу -- магутных матацыклах.
Калёны паломнікаў аздабляла таксама бел-чырвона-белая атрыбутыка, а моладзь як адзін носіць значкі «За Свабоду» і «16».
«Нас дзесяць чалавек, мы ішлі сюды з Жодзіна пад бел-чырвона-белым сьцягам», -- расказвае лідэр тамтэйшай моладзі Павал Красоўскі. Спалены сонцам, ён не хавае радасьці. Якраз перад пілігрымкай спынілі палітычна матываваную крымінальную справу, якую яму спрабавалі прышыць перад выбарамі.
Ахоўнікаў парадку ў Будславе няшмат. Дый яны й не патрэбныя. Нягледзячы на тое, што частка абарыгенаў скарыстоўвае фэст як нагоду шашлыкоў і піва, якія масава прапануе мясцовая спажыўкаапэрацыя, у мястэчку пануе ціша і зычлівасьць. Палаткі гандлююць фэставым таварам, сярод якога вылучаюцца традыцыйныя самаробныя смактулькі-пеўнічкі і ляндрынкі ў каляровых абгортках.
Будслаўскі фэст вылучаецца шматканфэсійнасьцю і шматнацыянальнасьцю. Праваслаўныя манашкі ў ятцы прадаюць манастырскія прысмакі. За гадзіну да поўначы акафіст сьпявае хор грэка-каталіцкае царквы. Уніяцкая служба па ўсходнім абрадзе адбылася ў старым касьцёле пасьля галоўнае мшы.
Яднае ўсіх вернікаў беларуская мова – на ёй вяліся ўсе службы. Уражвае колькасьць сучасных каталіцкіх поп-песень на роднай мове. І ксяндзы – сапраўдныя дыск-жакеі.
Фэст скончыўся ў нядзелю літаніяй да Маці Божай і дзённай працэсіяй. Ён быў першым пад началам новага кіраўніка Менска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскупа Антонія Дзям’янкі.