Беларускі фестываль прайшоў у амерыканскім Саўт-Рыверы
Сёлетні адбыўся крышку пазьней, чым папярэднія. Заміж жніўня дамовіліся зрабіць яго ў верасьні.
Чаму? А-а, бо ў верасьні ня так горача. Але з надвор’ем, брат, не жартуй і не камандуй. Фэстывальны дзень у суботу 6-га верасьня выпаў і душны, і дажджлівы. Добра, што будаўнікі рэлігійна-грамадзкага цэнтру – мудрыя людзі! – пабудавалі разам з царквой сьв. Еўфрасіньні Полацкай прасторную залю са сцэнай і барам.
Народу сабралася чалавек пад дзьвесьце. Прыгожа прыбраная заля, накрытыя круглыя сталы, мяккія крэслы.
З аднаго боку шэраг сталоў зь ядой, з другога – такія ж сталы з акуратна абвязанымі кошыкамі лятарэйных фантаў. Кошыкаў тых як вокам кінуць, і ўсе напоўнены прываблівымі аб’ектамі. Квіткі на лятарэю йшлі направа й налева.
Спадарства Валянцін і Тацьцяна Дзямешчыкі, з удзелам трубача Сяргея Дзямешчыка, забясьпечылі гасьцям на працягу дня прыемныя й забаўныя песьні, мэлёдыі ды музыку пад танцы.
Танцавальны гурток «Лянок» (харэаграфія сп-ні Вілы Леўчук) пацешыў вока гледачам і прыцягнуў увагу масы фатографаў. Танцавалі ў «Лянку» спадарычні: Кася, Юля й Аня Бялагловы, Ліза Кузьміцкая, Вольга Дзямешчык, Людміла Зэкава й Вольга Ярыгіна.
Са сьпевамі выступілі Ліза Кузьміцкая й Кіра Карніенка. Ліза пачуцьцёва прадэклямавала таксам два беларускія вершы.
Выказваючы тут падзяку ўсім удзельнікам імпрэзы — хто прыбіраў пляц (а сярод іх былі й госьці зь Беларусі), хто прыгожа аформіў і расставіў лятарэйныя кошыкі на сталах (Жорж Арцішэнка, Ліля Тур, Рыта Юхнік, Кейты Мэрлоў і Надзя Наумчык), хто абслугоўваў сталы й бар, прадаваў квіткі, вёў лятарэю, хто забаўляў і весяліў народ — трэба асабліва падкрэсьлена назваць жанчын, якія ў гарачае надвор’е некалькі дзён падрад працавалі ў кухні, рыхтуючы смачную ежу, а гэта спадарыні: Арцішэнка Соня («Малая»), Наумчык Марыя, Вера Мяжзвіч і Надзя Наумчык.
Дзякуючы названым і неназваным працаўнікам-рыхтавальнікам фэстывалю, ахвярадаўцам фантаў, дзякуючы таксама ўсім, хто прыбыў на яго, каса царкоўнага прыходу папоўнілася, падмацоўваючы гэтым надзею,
што беларуска-амэрыканская грамада ў Саўт-Рывэры й ваколіцах здолее забясьпечыць сабе будучыню на наступныя доўгія дзесяцігодзьдзі.
Цяпер чытаюць
28‑гадовай беларусцы пасля жудаснай аварыі ў Тайландзе не могуць аказаць дапамогу — няма патрэбнай крыві1
Каментары