Мінабароны РФ распаўсюдзіла відэа, на якім бачна, як на балконе ў Лісічанску вывешваюць расійскі сцяг
Жорсткага і працяглага бою, які прагназаваўся за Лісічанск, удалося пазбегнуць — па словах кіраўніка вобласці Сяргея Гайдая, дзякуючы стратэгічнаму адыходу.
«Расія цяпер мае велізарную перавагу ў артылерыі і боепрыпасах. Яны б проста здалёк знішчылі, таму не было сэнсу заставацца», — сказаў BBC Сяргей Гайдай.
Гэта супадае з расійскімі паведамленнямі аб захопе горада, у які ім удалося ўвайсці без супраціву. На відэа, апублікаваных у сацыяльных сетках у нядзелю, відаць, як чачэнскія баевікі танцуюць у цэнтральных раёнах.
І ім ёсць што святкаваць. Захоп Лісічанска азначае, што Расія фактычна захапіла ўсю Луганскую вобласць, якая з'яўляецца цяпер ключавой стратэгічнай мэтай уварвання Пуціна ва Украіну.
Дык што гэта значыць для бітвы за Данбас і для вайны ў цэлым?
Пачнём з украінскага пункту гледжання. Для іх галоўным было не трапіць у акружэнне, як гэта адбылося ў Марыупалі. Нягледзячы на тое, што ўкраінская абарона паўднёвага партовага горада запаволіла прасоўванне расіян на шмат тыдняў, яна прывяла да забойства або ўзяцця ў палон тысяч самых баяздольных салдат украінскай арміі.
Украіна хацела любой цаной пазбегнуць паўтарэння падобнага.
Пра гэта прэзідэнт Зяленскі наўпрост заявіў у сваім начным звароце. «Мы адбудуем сцены, мы вернем зямлю, але перш за ўсё мы павінны выратаваць людзей», — сказаў ён.
Пра тое ж кажа і Сяргей Гайдай: «Нашы войскі перайшлі на больш умацаваныя пазіцыі… Пяць месяцаў мы трымалі абарону Луганскай вобласці. Пакуль гэтая абарона трымалася, мы пабудавалі новыя ўмацаванні ў Данецкай вобласці. Цяпер войскі туды сышлі».
Праз некалькі гадзін пасля падзення Лісічанска дарадца офіса прэзідэнта Аляксей Арэстовіч нават назваў абарону Лісічанска і Севераданецка «паспяховай ваеннай аперацыяй».
Улічваючы, што над абодвума гарадамі цяпер лунаюць расійскія сцягі, гэтая логіка можа падацца крыху перакручанай, але гэта сведчыць пра тое, што яны гулялі ў доўгую гульню, выйграючы сабе каштоўны час.
Каб зразумець гэтую логіку, трэба ўсведамляць важнасць заходняй зброі для супраціву Украіны. Без паставак НАТА яна аказалася б у значна горшай сітуацыі, чым цяпер.
Чым даўжэй украінцы змогуць стрымліваць расійскі наступ, тым больш дасканалыя ракетныя і артылерыйскія сістэмы яны змогуць увесці ў бой.
Кажуць, што пастаўленыя ЗША HIMARS, якія ўжо працуюць, рэзка зменяць баланс у ходзе канфлікту.
Больш часу азначае больш паставак, што, у сваю чаргу, схіляе чашу вагаў на іх бок, тым больш, што расійскія санкцыі ўскладняць замену выкарыстанай тэхнікі і боепрыпасаў.
Цяпер пра тое, што адбываецца — з расійскага пункту гледжання. Іх заяўленая мэта — захапіць, як яны кажуць, «вызваліць» Данбас. Захоп Луганскай вобласці яшчэ на крок набліжае гэтую мэту.
Важнасць гэтай падзеі падкрэсліў Пуцін, надаўшы камандзірам наступу званні Герояў Расіі — вышэйшую ўзнагароду ў краіне.
Але што далей? Здаецца відавочным, што яны паспрабуюць захапіць астатнюю частку Данбаса, асабліва гарады Славянск і Краматорск — абодва яны былі абстраляныя ў апошнія дні. Мяркуецца, што Славянск мае асаблівае значэнне для сепаратыстаў, бо тут адбыліся першыя сутыкненні ў 2014 годзе.
Але больш шырокая стратэгія Расіі на гэты момант застаецца незразумелай. Калі ім удасца захапіць увесь Данбас, многае будзе залежаць ад стану іх сіл.
Гэта ўскосна пацвердзіў і Пуцін, заявіўшы: «Тыя часці, якія ўдзельнічалі ў актыўных баявых дзеяннях і дасягнулі поспехаў і перамог на Луганскім напрамку, абавязкова павінны адпачываць і нарошчваць свой баявы патэнцыял».
Калі ім удалося хутка прасунуцца, то яны маглі б паспрабаваць працягнуць наступ, каб захапіць увесь поўдзень Украіны.
Але калі яны будуць настолькі знясіленыя, як мяркуюць многія аналітыкі і як намякаў Пуцін, не выключана, што ён можа абвясціць пра спыненне «спецыяльнай ваеннай аперацыі», як Расія называе гэтую поўнамаштабную вайну.
Яны могуць спадзявацца, што аднабаковае спыненне агню крыху аслабіць міжнародную падтрымку Украіны, а некаторыя краіны — як Францыя і Германія— могуць нават дамагацца міру.
Украіна, несумненна, будзе працягваць ваяваць, але без стабільнага патоку зброі канфлікт можа стаць замарожаным, падобным да таго, што быў паміж 2014 і 2022 гадамі. Гэта задавальняла б Расію, якая працягвала б трымаць Украіну ў стане пастаяннага напружання.
На гэты момант абодва бакі сцвярджаюць, што яны маюць перавагу, таму цяжка нешта прадказаць.
Варта адзначыць, што пакуль Украіна адступае на Данбасе, яна дасягнула поспехаў, у прыватнасці, адбіўшы востраў Змяіны, дзе зноў з'явіўся сіне-жоўты сцяг.
Адзінае, у чым можна быць упэўненым, гэта тое, што гэтая вайна не скончыцца ў бліжэйшы час, і наступнымі ад яе пацярпяць жыхары Данецкай вобласці.
