«Evanhielle pavodle Maćvieja»
Kinastužka 1964 hodu. Režyser - Pjer Pabła Pazalini.
26.12.2007 / 08:38
Historyja naradžeńnia, žyćcia, ukryžavańnia i ŭvaskrašeńnia Chrysta.
Paet i buntar Pjer Pabła Pazalini ekranizavaŭ Dabravieście jak dakumentalnaje i piakučaje śviedčańnie, jak cud, što razhortvajecca na našych vačoch – ziamny j zvyšnaturalny. Čorna-biełaja stužka źniataja ŭ napaŭdakumentalnaj manery, pazyčanaj u nearealistaŭ. Vypalenyja italjanskija pejzažy, što stalisia Halilejaj, zmorščanyja tvary sialanaŭ, rymskija žaŭniery, jakija nahadvajuć nacystaŭ. Mastaki zdaŭna malavali biblejskuju historyju, jak sučasnaść, ale ŭ Pazalini j blizka niama vyčvarnaha estectva, kali ŭ zahruvaščanych dekaracyjach hublajecca sens.
Hałoŭnaje – Dabravieście. I aktory ŭ karcinie – nie prafesijnyja i tłumnyja zorki, a ludzi. Fakturnyja postaci, akreślenyja tvary – dziela praŭdy.
Zdymalisia ŭ stužcy j siabry Pazalini, a maci režysera syhrała Pannu Maryju la kryža. Na rolu Chrysta režyser chacieŭ zaprasić znajomych paetaŭ – Džeka Kieruaka ci Jaŭhiena Jaŭtušenku, ale znajšoŭ Enrykie Irazokie – ź niekananičnym dla katalictva “vizantyjskim” abliččam.
U filmie dziorzka pieraplecienyja ruskija revalucyjnyja pieśni, amerykanskija śpiryčueły, šum Sicylii j Kałabryi. Ale karcina – nie marksisckaje pračytańnie Dabravieścia (chacia masavyja sceny vyhladajuć i “revalucyjna”, a sam Pazalini - lavak). Film – śviedčańnie Chrysta. Jaki nie ŭ pałacach – i z hanarlivymi, a ŭ sercach dabraščasnych.