Барацьба з парніковым эфектам: у Ісландыі навучыліся ператвараць вуглякіслы газ у мінерал
13.06.2016 / 21:32
Вуглякіслы газ, які ўваходзіць у склад парніковага газу, можна запампаваць ў падземныя свідравіны, дзе ён ператворыцца ў карбанаты.
Месца правядзення эксперыменту ў Ісландыі / Juerg Matter/Science
Эксперымент правялі непадалёк ад геатэрмальнай электрастанцыі Хэдлісхэйдзі ў Ісландыі. Міжнародная група даследчыкаў у рамках праекта Carbfix закачала тоны вуглякіслага газу пад зямлю. За 2 гады ён ператварыўся ў прыродныя мінералы. Пра гэта са спасылкай на The Guardian піша «Новое время».
Удзельнікі праекту змяшалі 230 тон СО2 з вадой і запампавалі атрыманы раствор у свідравіну глыбінёй 400—500 метраў. Пад зямлёй газ уступіў у рэакцыю з базальтавай пародай, што прывяло да фарміравання карбанатаў (прыродных мінералаў).
«Нам трэба неяк змагацца з павышэннем узроўню шкодных выкідаў, а ператвараць іх у камень, значыць ствараць пастаяннае сховішча», — распавядае Юрг Матэр з Ссаўтгемптанскага ўніверсітэта ў Вялікабрытаніі.
Даследчыкі сцвярджаюць, што за два гады прыкладна 95% СО2 ператварылася ў карбанаты. Такая хуткасць уразіла навукоўцаў, якія меркавалі, што гэты працэс зойме сотні ці нават тысячы гадоў.
«Гэта быў велізарны сюрпрыз для ўсіх удзельнікаў праекта, — кажа Матэр. — Мы падумалі: «Ух ты! Гэта вельмі хутка»».
Навукоўцы мяркуюць, што прыдуманая імі тэхніка пазбаўлення ад СО2 можа знайсці прымяненне не толькі ў Ісландыі, паколькі базальтавая парода шырока распаўсюджаная ў свеце.
«У будучыні мы можам выкарыстоўваць гэты метад на электрастанцыях у тых месцах, дзе шмат базальту, а такіх месцаў даволі шмат», — лічыць Марцін Стут з Калумбійскага ўніверсітэта, які таксама ўдзельнічаў у праекце.
Адзіным недахопам новага метаду з'яўляецца тое, што для яго патрабуецца шмат вады: на кожную тону СО2 патрэбна 25 тон вады. Аднак па словах Матэра, у працэсе можа выкарыстоўвацца марская вада, і, па меншай меры, на прыбярэжных участках праблемы ў яе недахопе не будзе.
Першы поспех прывёў да пашырэння маштабу праекта. Цяпер яго аўтары плануюць прыбіраць пад зямлю па 10000 тон СО2 штогод. Яны таксама збіраюцца выкарыстоўваць свой метад, каб пазбаўляцца ад серавадароду.