Kampjutarny hienij Hienadź Karatkievič, jaki pierabraŭsia z Homiela ŭ Pieciarburh: Ad biełaruskaha hramadzianstva nie admoŭlusia
07.06.2017 / 22:21
Hienadź Karatkievič u spartyŭnym prahramavańni — jak Usejn Bołt u biehu. Jon vyjhraŭ usie samyja viadomyja spabornictvy, pačynajučy ad kamandnaha čempijanatu śvietu (dvojčy) i zakančvajučy indyvidualnymi turnirami, jakija arhanizujuć Google, Facebook, Jandeks, Mail.ru i inšyja kampanii. Siońnia Karatkievič źjaŭlajecca samym tytułavanym prahramistam śvietu i zajmaje pieršaje miesca ŭ rejtynhu najmacniejšych koderaŭ pa viersii Codeforces.
Hiena — biełarus, jon vyras i skončyŭ škołu ŭ Homieli, paśla čaho pierajechaŭ u Sankt-Pieciarburh i pastupiŭ u znakamity svaimi alimpijadnymi dasiahnieńniami ŭniviersitet ITMO. Ciapier jon vučycca na pieršym kursie mahistratury.
My pryvodzim niekalki ŭryŭkaŭ ź intervju ź im. Całkam hutarku čytajcie na sajcie Rusbase.
Tut i nižej fota: Maša Parfit
— Pahavorym pra chutkaść. Ab tvaim umieńni raspraŭlacca z zadačami chodziać lehiendy. U ciabie jość niejkaja svaja mietodyka?
— Chutčej, heta peŭnyja padychody i idei, jakija možna ŭžyvać. Z adnaho boku, heta common sense. Heta značyć, niejkaha zvodu mietodyk, jak padyści da rašeńnia toj ci inšaj zadačy, nie isnuje. Ź inšaha boku, usio vielmi indyvidualna. Naprykład, jość składanaja zadača. Ja łamaju hałavu nad jaje rašeńniem i nie razumieju, jak da jaje naohuł padstupicca. I tady mnie byvaje karysna ŭziać jaki-niebudź pryvatny, kankretny vypadak. Jany byvajuć lohkija, tryvijalnyja, a byvajuć składaniejšyja. Ja sprabuju znajści najbolš składany dla mianie pryvatny vypadak, jaki jašče nie ŭmieju rašać. Rašeńnie pryvatnaha dapamahaje prydumać rašeńnie dla ahulnaha. Heta tolki adzin z prykładaŭ.
— Što nakont azareńniaŭ? Siadziš-siadziš, a potym — raz, voś ža jano!
— O tak, takoje byvaje davoli časta. Časam treba prosta padyści da zadačy ź inšaha boku. Pamiataju, jak u finale čempijanatu śvietu-2015 u Maroka my z chłopcami bilisia nad adnoj z zadač, jakuju davoli chutka rašyli inšyja kamandy. Prajšło ŭžo bolš za dźvie hadziny, a my ŭsio jašče nie viedali, što rabić. I ŭ niejki momant nas azaryła. Časam prychodzić vypadkovaje azareńnie, i ty razumieješ, što patrabujecca. A časam treba raskručvać zadaču pakrokava — adnu dumku za inšaj.
***
— Tvaje baćki — prahramisty. Jak dumaješ, heta adyhrała važnuju rolu ŭ tvaich dasiahnieńniach?
— Asabistaj padrychtoŭkaj ja abaviazany tatu. U dziacinstvie my ź im šmat zajmalisia: raźbirali zadačy, vučylisia prahramavać razam, i heta było vielmi kłasna. Tata tłumačyŭ mnie prahramavańnie tak, kab ja zrazumieŭ. Pry hetym mianie nichto nie prymušaŭ — idzi i pazajmajsia. Naadvarot, byvała, kazali — idzi i adpačni. Heta značyć, mnie samomu rašać zadačy było cikava. Jašče ŭ nas u Homieli byŭ hurtok dla školnikaŭ-prahramistaŭ pad kiraŭnictvam Michaiła Siamionaviča Dalinskaha. Ja trapiŭ u asiarodździe, dzie možna było z chłopcami niešta paabmiarkoŭvać i patreniravacca — kaštoŭnaja štuka.
— Kolki razoŭ tabie paciskaŭ ruku Alaksandar Łukašenka?
— Atrymlivajecca, što šeść. Kožny raz, kali ja stanaviŭsia pryzioram mižnarodnaj alimpijady pa infarmatycy, mianie zaprašali na sustreču z prezidentam krainy — u liku inšych chłopcaŭ, u jakich byli navukovyja i kulturnyja dasiahnieńni. Sustrečy prachodzili ŭ Pałacy respubliki, zaŭsiody byli šykoŭnyja bankiety, hraŭ arkiestr. Kali nas uznaharodžvali, my padychodzili da Alaksandra Ryhoraviča, jon cisnuŭ ruku, uručaŭ bukiet i značok.
— Što jon kazaŭ?
— «Dziakuj, Hiena». Heta ŭsio, što jon paśpiavaŭ skazać, bo nas było šmat.
***
— Samy vialiki pryzavy ček, jaki tabie ŭručyli paśla pieramohi?
— Na bujnych spabornictvach pryzavyja mohuć dasiahać $15 tysiač. Naprykład, na Google Code Jam.
***
— Tabie prapanoŭvali pracu ŭ vialikich kampanijach nakštałt Google?
— Tak, niekalki razoŭ. Ale tut jość tonkaści. Zvyčajna finalistam spabornictvaŭ nie prapanujuć pracu naŭprost. Jak praviła, ich spačatku kličuć na hutarki. Kali ty dobra vystupiš na turniry, arhanizavanym Google abo Facebook, tabie skažuć — prychodźcie da nas, pahutarym. I ŭžo paśla sumoŭja mohuć skazać, na jakuju pazicyju zaprašajuć i na jakija hrošy. Mianie tak klikali ŭ Google, ale ja nie chadziŭ.
— Čamu?
— Viedaju, što dla tych, chto zajmajecca alimpijadami i dobry ŭ ałharytmach, niaciažka prajści sumoŭje. To bok, ja razumieju, što, chutčej za ŭsio, prajdu sumoŭje i atrymaju pracu. Ale praca mnie pakul nie vielmi patrebnaja.
— Ty b chacieŭ atrymać rasijskaje hramadzianstva?
— Tolki kali z-za jaho nie treba budzie admaŭlacca ad biełaruskaha pašparta. U cełym ja nie baču pryčyn, navošta mnie heta treba.
— Abvierhni mif ab tym, što ŭsie prahramisty — dziŭnyja hiki.
— Cha-cha, ale ž heta zbolšaha praŭda! Na samaj spravie, usie ludzi roznyja, a siarod prahramistaŭ jość šmat całkam adekvatnych chłopcaŭ i dziaŭčat, jakija nie tolki siadziać pierad kampjutaram, ale i cikaviacca inšymi rečami. Ja, naprykład, udzielničaju ŭ spabornictvach pa nastolnym tenisie, saču za vialikim tenisam. Z asabistym žyćciom taksama ŭsio ŭ paradku — u mianie jość dziaŭčyna. Ja siabie hikam dakładna nie liču.