14-hadovy biełaruski cyrulnik-čempijon: «Moj paddośledny trusik — šaścihadovy małodšy brat» FOTY
Arciomu Aŭrajceviču z Maładziečna dniami tolki spoŭniłasia 14 hadoŭ. A jon užo pieramožca respublikanskich i mižnarodnych konkursaŭ cyrulnickaha mastactva.
24.12.2019 / 11:28
Arciom chacia i vučycca ŭ 8 kłasie, ale ŭžo sam zarablaje sabie i na picu, i na krasoŭki. Arciom — cyrulnik, ci ŭsio ž, jak pryniata havaryć ciapier, — barbier.
Školnik pracuje ŭ sałonie svajoj mamy — Aleny Aŭrajcevič.
Arciom z mamaj Alenaj.
Kali my zavitali ŭ sałon, kab paznajomicca z hetym vunderkindam, Arciom stryh svajho adnakłaśnika, jašče dvoje adnakłaśnikaŭ farbavali vałasy ŭ sini koler.
Arciom sprabavaŭ adrezać svajmu siabru hryŭku — maŭlaŭ, nie modna, — za što toj kryčaŭ: «Chaj tolki žurnalisty syduć, ja tabie hetyja nažnicy ŭ ž*** zasunu».
U takoj abstanoŭcy my i hutarym z Arciomam i jaho mamaj pra mary i płany, pra nastaŭnikaŭ i škołu, pra kryŭdnyja mianuški i «dziavočuju» spravu.
«Arciomu było 12 hadoŭ, zdajecca. Ja tady tolki dumała adkryvać sałon, chadziła na kursy, na majstar-kłasy. Adnojčy prapanavała Arciomu. Tolki, kažu, padumaj, bo vučoba darahaja, instrumient taksama nie tanny, ci budzieš ty zajmacca. Arciom padumaŭ i pahadziŭsia», — pryhadvaje Alena.
Alena Aŭrajcevič raskazvaje, što sabranaść i skancentravanaść — hetyja jakaści ŭ Arcioma z rańniaha dziacinstva.
«Kali Ciomku było piać hodzikaŭ, jany z tatam hladzieli Šerłaka Chołmsa, dzie toj ihraŭ na skrypcy. Cioma skazaŭ: «Ja taksama chaču ihrać na skrypcy». Pajšli ŭ muzyčnuju škołu, nas prasłuchali i pryniali. Sioleta Arciom skončyŭ muzyčnuju škołu, chacia dumaŭ kidać. Adnakłaśniki… Dražnili i kazali: što ty jak dziaŭčynka na skrypcy ihraješ, usie chłopcy zajmajucca baraćboj. Na što ja Ciomu skazała: «Na skrypcy ty ihraješ adzin, a baraćboj zajmajucca ŭsie chłopčyki. Ty ŭmieješ bolš, čym jany», — raskazvaje Alena Aŭrajcevič.
Darečy, Arciom atrymaŭ dypłom muzyčnaj škoły i z hetaha hodu zaniaŭsia baraćboj.
«A śmiajacca z maich «dziavočych» zachapleńniaŭ u kłasie praciahvajuć i ciapier. Nazyvajuć p***am. Dy mnie ŭsio roŭna. Ja zajmajusia tym, što lublu, što mnie tyja kpiny. Darečy, nie tolki adnakłaśniki śmiajucca, a navat nastaŭniki», — pryznajecca Arciom.
Arciom pracuje tolki z prafiesijnym instrumientam. Hrebień, što trymaje majstar u rukach, kaštuje 50 rubloŭ. I heta nie samy darahi hrebień, ź jakim pracuje Arciom.
Z nastaŭnikami, raskazaje chłopiec, u jaho praz koler vałasoŭ adnojčy zdaryŭsia kanflikt.
«Ja pafarbavaŭ vałasy ŭ čorna-čyrvony koler. I zavučy, i niekatoryja nastaŭniki rabili zaŭvahi, što ja padobny da papuhaja. Telefanavali mamie, prasili paŭpłyvać na mianie. A ja kažu: «Jak koler maich vałasoŭ datyčycca majoj vučoby? Patłumačcie mnie, čamu čyrvony — heta nie dziełavy styl adździeńnia?» — aburajecca chłopčyk.
«Sapraŭdy, telefanavali nastaŭniki, prasili, kab ja pahavaryła z synam. Ja tady skazała: «Arciom, heta vałasy, jany adrastuć i budzieš farbavacca jašče 100 razoŭ, našto tabie hety kanflikt na roŭnym miescy? Arciom pasłuchmiany, pačuŭ mianie», — dadaje Alena.
Vučycca Arciom nie na vydatna.
«Nie ŭstupaŭ ja ŭ pijanieryju. Heta sumna i niecikava. Ja nie razumieju, dla čaho heta. Udzieł u hramadskim žyćci? Dyk mianie sami nastaŭniki prosiać paŭdzielničać. Nie dumaju, što ja niešta hublaju praz toje, što ni ŭ jakich arhanizacyjach nie ŭdzielničaju», — pierakanany Arciom.
Pakul my hutarym z Alenaj, Arciom padstryh adnaho adnakłaśnika. U hety čas jaho siabar pafarbavaŭ druhoha siniaj farbaj. Treciamu adnakłaśniku namalavali chnoj tatuiroŭki na ruce.
«Kaniečnie, jany mianie, byvaje, razdražniajuć svaim verchałam, ale chaj užo tut zajmajucca fihnioj na maich vačach, čym niedzie pjuć i kurać u padvarotni. Tym bolš jany tut vučacca. Chłopčyki dapamahajuć Arciomu, stanoviacca jaho madelami, a toje, što malujuć chnoj, dyk, moža, naciešacca i nie buduć biazdumna rabić sapraŭdnyja tatuiroŭki», — kaža Alena.
Arciom raskazvaje, što spačatku vielmi bajaŭsia stryhčy ludziej. Pieršuju stryžku rabiŭ try hadziny.
«Moj małodšy brat — moj paddośledny trusik», — śmiajecca Arciom.
Pieršyja stryžki Arciom vučyŭsia rabić na bracie. Roźnica z małodšym bratam u Arcioma vosiem hadoŭ. Mama Arcioma pryhadvaje, što kali jon byŭ maleńki, jany viartalisia pozna viečaram z haściej. Cioma ŭstaŭ na kaleni i pačaŭ havaryć: «Božańka, pašli mnie bracika ci siastryčku». Ja pytajusia ŭ jaho: «Synok, što ty robiš?» A Cioma adkazvaje, što jaho starejšyja dzieci navučyli, što kali paprasić u Miesiaca, to žadańnie spraŭdzicca», — raskazvaje Alena Aŭrejcevič.
Jana raskazvaje, što Arciom vielmi lubić dziaciej.
«Jon vielmi dobry. Zaŭsiody dzielicca ź dziećmi, u katorych mienš mahčymaściaŭ, hulajecca z małymi dzietkami. My razam jeździm u dziciačyja damy», — kaža mama Arcioma.
Arciom saromiejecca i sprabuje pieravieści temu razmovy ŭ svaju prafiesijnuju kalainu. Raskazvaje, jakija stryžki ciapier modnyja, a jakija nie vielmi.
Naprykład, pryčoska z doŭhaj hryŭkaj, jakuju ciapier nosiać usie padletki, nazyvajecca anderkat. Sam Arciom nosić krop.
«Nie tak daŭno na maju pracu paskardzilisia ŭpieršyniu. Ja pracuju ŭ sałonie mamy, stryhu tolki chłopčykaŭ i mužčyn. Adnaho małoha stryh dva razy, pryčym druhi raz taksama, jak i pieršy, ale mama taho małoha patelefanavała ŭ sałon i paskardziłasia, što ja niešta napartačyŭ. A tamu chłopčyku treba było na scenu kudyści vychodzić. Ja nie razumieju, što nie tak zrabiŭ, bo rabiŭ usio toje, što i pieršy raz. Ja tak mahło zdarycca? Raz spadabałasia, a druhi — nie», — raskazvaje Arciom.
Stryže Arciom, sapraŭdy, tolki chłopcaŭ. Z žanočymi stryžkami, kaža, składana.
«Ja nie vyklučaju, što darastu i da žanočych stryžak. Heta bolš składana, čym mužčynskija. Ciapier ja ŭ asnoŭnym pracuju mašynkaj, a tut daviadziecca zasvoić nie adzin dziasiatak śpiecyjalnych nažnic. Da taho ž mnie cikavaja kałarystyka», — raskazvaje Arciom.
Instrumienty 14-hadovaha majstra taksama lohka paznać siarod šmatlikich instrumientaŭ u sałonie. Toje, z čym pracuje juny barbier, abaznačana roznakalarovymi nalepkami z mulcika pra Simpsanaŭ.
«Nu skažycie, chiba jany nie krutyja?» — pytajecca majstar i pakazvaje na fien i na mašynki.
«Chacia ja nie ad bałdy nalapiŭ ich, usio heta rabiłasia dla taho, kab nie zhubić svoj instrumient na konkursach, kudy ja jeździŭ», — udakładniaje chłopčyk.
«Pieršy konkurs byŭ miascovym i dastatkova lohkim dla Arcioma. Arciom udzielničaŭ u naminacyi «Stryt-stajł». Pa ŭmovach hetaj naminacyi treba było pradstavić madel, jakoj rabiŭ stryžku zahadzia. Na samim konkursie dastatkova było pryhoža pryčosku ŭłažyć», — raskazvaje Alena Aŭrajcevič.
Paśla było niekalki konkursaŭ u Minsku, dzie Arciom niaźmienna braŭ pryzavyja miescy. Pieramoha ŭ adnoj z naminacyj uznaharodžvałasia siertyfikatam na ŭdzieł u mižnarodnym konkursie cyrulnickaha mastactva «Nieŭskija bierahi», što adbyvaŭsia letam u Sankt-Pieciarburhu.
Siniaj farbaj pafarbavali nie tolki vałasy, ale i ruki.
«Tam było, zdajecca, kala sotni ŭdzielnikaŭ, i na Arcioma ŭvahi spačatku nichto nie źviartaŭ. Nu korpajecca niešta małoje», — raskazvaje Alena.
Arciom byŭ adzinym školnikam siarod udzielnikaŭ, ale nichto pabłažak jamu praz heta nie rabiŭ. Svoj dypłom, a taksama darahija instrumienty ŭ padarunak Arciom zarabiŭ ułasnaj pracaj i talentam.
Siońnia chłopiec na 100% upeŭnieny, što svajo žyćcio źviaža z cyrulnickim majsterstvam.
«Paśla 9 kłasa budu pastupać u kaledž. A, mahčyma, pajedu ŭ Maskvu, pracavać i vučycca», — raskazvaje Arciom.
«Tydni dva tamu Arciom mnie pryznaŭsia, što maryć pra svoj ułasny barbieršop. Na konkursie jon paznajomiŭsia ź Vitalijem Pimienavym, viadomym maskoŭskim barbieram. Choča napisać jamu i paprasicca ŭ vučni. Cioma razvažaje, što moh by padčas letnich kanikuł pajechać u Maskvu pavučycca ŭ Pimienava», — rasskazvaje Alena.
NN: Adpuścicie Arcioma adnaho ŭ Maskvu?
«Adpušču. Ja ŭ synie ŭpeŭnienaja, jon samastojny i darosły. Niejak pakinuli jaho sa starejšaj stryječnaj siastroj na paru dzion, dyk taja pryznavałasia, što heta Arciom na siabie ŭziaŭ usie chatnija kłopaty: hatavaŭ abiedy, myŭ posud», — kaža mama Arcioma.
U hety čas kožny z adnakłaśnikaŭ Arcioma mašynkaj pahaliŭ sabie bryvo.
«Tamu što my z adnoj bandy. Usie viedajuć, što my siabry», — adkazaŭ adzin z adnakłaśnikaŭ.
Na pytańnie, dzie ž chłopčyk, jakoha pafarbavali ŭ sini koler, adkazali:
«Saška? A ŭžo damoŭ pajšoŭ, tryndziulej ad mamy atrymlivać».