Ілля Дабратвор, які з пяццю дзецьмі з'ехаў з Беларусі: У Варшаве працую таксістам і ў масоўках кіно
Грамадскі актывіст Ілля Дабратвор, які месяц таму з’ехаў у Польшчу, распавёў «Народнай Волі», ці складана з пяццю дзецьмі пачынаць на новым месцы «жыццё з нуля».
26.06.2021 / 17:30
Напрыканцы мая гэтага года на старонцы Іллі Дабратвора ў «Фэйсбуку» з’явілася фота: ён і пяцёра дзяцей у самалёце, які звёз іх з Мінска ў Варшаву.
«На вялікі жаль, я вымушаны дзеля бяспекі дзяцей пакінуць краіну», — падпісаў здымак Ілля.
17 мая Ілля Дабратвор быў выкліканы на допыт у Следчы камітэт. Яшчэ раней з краіны з’ехала яго жонка Іна, пасля таго як суд аштрафаваў яе на 11 600 рублёў за вывешаныя ў акне партрэты Святланы Ціханоўскай, Марыі Калеснікавай, Віктара Бабарыкі і герб «Пагоня».
Акрамя таго, у доме Дабратвора прайшлі вобшукі.
— Іна ўжо знаходзілася ў Варшаве, а я пасля паходу ў Следчы камітэт прыняў рашэнне адправіцца з дзецьмі туды ж, — кажа Ілля. — Да таго ж з боку праваахоўнікаў ціск ішоў неверагодны — у дзверы амаль штодзень грукала міліцыя.
Жонка мне адразу сказала, што трэба з’язджаць як мага хутчэй, але я яшчэ некалькі дзён думаў.
— Складана было сабраць у дарогу пяцярых дзяцей?
— Нічога складанага, бо ў самалёт мы бралі з сабой мінімум рэчаў. Набывалі квіткі проста ў аэрапорце, нейкага асаблівага надгляду не было. Памежніца паглядзела, што я вылятаю ў Польшчу па працоўнай візе, таму, магчыма, было такое стаўленне.
А фотаздымак з сям’ёй у самалёце я апублікаваў у «Фэйсбуку» пасля таго, як мы ўзляцелі.
— Наконт працы дамаўляліся зараней? Такую ж сям’ю карміць трэба ў любой краіне…
— Пакуль прыляцелі, жонка нам зняла пакой на дзесяць дзён, бо неабходна было такі тэрмін знаходзіцца на каранціне.
Хацелася, безумоўна, знайсці больш-менш нармальную працу, таму ў хуткім часе набыў у Варшаве аўтамабіль. Трэба адзначыць, што тут аўто каштуюць на парадак танней, чым у Мінску.
У Варшаве працы хапае, і за яе куды больш плацяць, чым у Беларусі, але трэба было прыгледзецца, ацаніць сітуацыю.
Першым часам здымаўся ў масоўках кіно, гэта можна было рабіць штодзень. За масоўку ў дзень плацяць ад 100 злотых (каля 30 даляраў) за некалькі гадзін працы.
— Якія былі яшчэ варыянты працаўладкавання?
— Работа таксістам на сваёй машыне. Калі не ленавацца, то больш за 100 даляраў у дзень лёгка можна зарабіць. У выхадныя — у два разы больш. Адным словам, за тыдзень можна займець сярэдні беларускі месячны заробак.
Дарэчы, для таго, каб працаваць таксістам у Польшчы, падыходзіць і беларускае вадзіцельскае пасведчанне. Акрамя таго, неабходны былі даведка, што ў мяне няма судзімасці ў Польшчы, і даведка з дарожнай паліцыі.
Калі ты добра валодаеш беларускай мовай, то праблем у зносінах з польскімі кліентамі практычна няма. Рэдка калі пытаюцца: «Адкуль пан?» Многія думаюць, што прыехаў з Беласточчыны.
— Дзе цяпер жыве сям’я?
— Здымаем трохпакаёвую кватэру ў Варшаве, і трэба сказаць, што арандаваць жыллё тут значна даражэй, чым у Мінску. 2500 злотых (каля 700 даляраў) у месяц без уліку камунальных паслуг. Хаця калі ты без сям’і, то можна знайсці жыллё і за 200 даляраў.
Цікава: у Польшчы няма такой тэндэнцыі, як у Беларусі, што ў маленькіх гарадках зняць жыллё танней, чым у сталіцы. Кошты паўсюль прыкладна аднолькавыя, таму ехаць у правінцыю не мае сэнсу. У Варшаве, напрыклад, значна больш варыянтаў працаўладкавання.
— Ваша жонка таксама працуе?
— Так, на аддаленай працы. Займаецца дакументаабаротам у адной кампаніі. Іна ў Мінску выкладала англійскую мову, але ў Польшчы беларускі дыплом аб вышэйшай адукацыі не прызнаецца, таму працу па спецыяльнасці знайсці не так проста.
— Ужо вызначыліся, дзе будуць вучыцца дзеці?
— Пойдуць у школу, пакуль выбіраем. Сафіі зараз 17 гадоў, Яўсею — 15, Герману — 11, Марку — 9 і Агаце — 7.
Мяне ўразіла, што тут на дзяцей, якія не дасягнулі 18 гадоў, даюць штомесячную дапамогу — па 500 злотых на кожнае дзіця. А ў «сацыяльна арыентаванай» Беларусі дапамога выплачваецца толькі па доглядзе дзяцей да 3 гадоў.
— У вас жа застаўся дом пад Мінскам. Што з ім?
— Дом пад арыштам, і я не ведаю, як далей будуць разгортвацца падзеі ў Беларусі. Хаця ёсць у Мінску людзі, на якіх я аформіў даверанасць і якія будуць даглядаць нерухомасць.
— Вы з’ехалі назаўсёды ці найбліжэйшым часам збіраецеся з сям’ёй вярнуцца ў Беларусь?
— Безумоўна, хочацца жыць у сваёй роднай краіне, але трэба думаць і пра перспектывы. Таму пакуль пажывём у Польшчы, а далей — жыццё пакажа…