Спартовец Андрэй Краўчанка: У мяне падпісанты праўладнага ліста пытаюцца, як ім выехаць за мяжу
Легкаатлет Андрэй Краўчанка расказаў, што спартоўцы, якія пасля выбараў падпісалі праўладны ліст, цяпер у разгубленасці. «Што рабіць?» — задаюць яны яму пытанні. «Ужо не ведаю. Нас у 2020 годзе мачылі, садзілі ў турму звальнялі», — выказаўся Краўчанка. Пагаварылі з ім пра сітуацыю.
06.03.2022 / 11:52
Андрэй Краўчанка ў 2020-м правёў 10 сутак на Акрэсціна. Быў звольнены. Пазней разам з жонкай і маленькім дзіцем з'ехаў у Германію.
«Наша Ніва»: Вы казалі пра падпісантаў праўладнага ліста, якія вам цяпер пішуць.
Андрэй Краўчанка: Іх нямнога, некалькі чалавек. Імёны раскрываць не буду, бо я прыстойны чалавек.
«НН»: Гэта топавыя спартоўцы?
АК: Так.
«НН»: Калі пачаліся гэтыя паведамленні?
АК: Літаральна тры дні таму. Не ад пачатку вайны, а калі людзі зразумелі, што курс пачаў моцна расці, што доступ на міжнародныя спаборніцтвы па лёгкай атлетыцы закрываюць.
Некаторыя пісалі наконт праўладнага ліста: «Андрэй, нам пагражалі, нас прымушалі падпісаць, ты сам разумееш». За некаторых наогул падпісвалі, а яны і не ведалі.
«НН»: Чаго яны цяпер баяцца?
АК: Яны ж падпісвалі гэты ліст, каб працягнуць выступаць і застацца пры сваіх стыпендыях, інтэрнатах. Гэта ўсё забіраюць адразу [калі выказваешся супраць улады]. Нават мой прыклад паглядзіце. Цяпер яны пытаюцца, што ім рабіць, думаюць, як адсюль зваліць хутчэй, каб уладкавацца нармальна.
«НН»: З’ехаць, каб за іншую краіну выступаць?
АК: Так. Я адрэагаваў: хто падпісваў ліст за Лукашэнку, у яго і пытайцеся.
Фота Global Look Press
«НН»: Да тых, хто цяпер звяртаецца да вас, што адчуваеце?
АК: Не шкада. У мяне змешаныя пачуцці, непрыязнасць, можа. Спартовец — гэта ж асоба, моцны чалавек, і калі табой кіруюць, як хочуць, павагі ніякай няма. У спартоўца заўсёды ёсць выбар, як паступіць. Мы [тыя, хто выказаўся супраць гвалту] выбралі такі шлях, мы ўсе ад гэтага пацярпелі. Гэтыя людзі падпісалі праўладны ліст, і цяпер пачынаюць мітусіцца.
Многія мае знаёмыя кажуць: «Ды не дапамагайце ім. Усё, што вы перацярпелі, няхай таксама праз гэта пройдуць». Не трэба так рабіць. Цяпер агульная бяда ў нас, трэба неяк гэту вайну спыняць, каб войскі нашы нікуды не ішлі. Таму нам усім трэба аб’ядноўвацца. А ўжо пасля ўсіх гэтых падзей будзем разбірацца.
«НН»: Тыя, хто непакоіцца пра сваю спартыўную будучыню, што пра вайну кажуць?
АК: Цяпер жа шчыра ніхто не скажа. Будуць казаць тое, што выгадна, у прынцыпе як і раней рабілі. Калі ліст падпісвалі, яны казалі: «Там жа ў лісце нічога такога няма, ліст па-за палітыкай, каб можна далей было спортам займацца». Гэтак сама і цяпер будуць выкручвацца.
Мне сёння аднакласніца напісала: «Што ж ты за Данбас так не заступаўся?» Чалавек быў супраць Лукашэнкі, быў за бчб — і цяпер за Пуціна. І такіх шмат, я зразумець не магу, чаму.
Мы ж спаборнічаем з хлопцамі з Украіны. Яны пішуць: «Як вашы спартоўцы могуць думаць, што мы самі бамбім сваіх людзей?»
Я з бацькам сваім не размаўляю. Ён у Маскве, прамыты Салаўёвым, Кісялёвым, Скабеевай. Ён сам вайсковец былы, таксама пачынае пра Данбас, пра НАТА. Я яму тлумачу: Украіна хоча нармальна жыць, таму і імкнецца ў Еўрасаюз. А Расія ў галечы і хоча, каб астатнія так таксама жылі.
«НН»: Спартоўцы ў вас пытаюцца, што ім рабіць. А што яны гатовы рабіць?
АК: Уцякаць.
За ўнутраны чэмпіянат ніхто вялікія грошы плаціць не будзе. Тым больш сітуацыя такая, што давядзецца эканоміць. Ну, можа, будзе чэмпіянат Расіі, Казахстана і Беларусі.
Мужчыны баяцца, што іх будуць прызываць на службу і давядзецца ісці ваяваць ні за што. Спартоўцы замацаваны ў КДБ, МУС, Пагранічным камітэце.
Я ім раю звярнуцца ў наш фонд салідарнасці, там падкажуць. Цяпер рэальна сітуацыя жудасная, таму нам трэба забыць усе крыўды на час, аб’яднацца.