Siońnia 500 dzion, jak redaktary «Našaj Nivy» ŭ zaścienkach
Andrej Skurko i Jahor Marcinovič raździalili dolu svaich čytačoŭ.
20.11.2022 / 16:23
Fota sa staronak Andreja Skurko i Jahora Marcinoviča ŭ sacyjalnych sietkach
Voś cytaty ź listoŭ Andreja Skurko
…Budziem pomnić vysłoŭje psichołaha: niapravilnaje pytańnie — čaho ja chaču ad śvietu, pravilnaje — čaho śviet choča ad mianie.
…Hod užo prajšoŭ, jak ja pa-za domam. Takoje dziŭnaje adčuvańnie — nibyta kino.
My ŭsie jość adny ŭ adnych, heta samaje hałoŭnaje.
Padumałasia: my-to, naša pakaleńnie, i nie raźličvali ni na jakija pryhody, a tak fantastyčna losy składajucca. I kolki ŭsiaho jašče, daść Boh, pabačym za svoj viek.
…Voś jašče jakuju sistemu abarony psichiki dla siabie sfarmulavaŭ: nie pieražyvać za toje, na što nijak nie možaš paŭpłyvać i ździajśnieńnia čaho nijakimi svaimi dziejańniami nie spravakavaŭ. My heta abmiarkoŭvali, i takoje staŭleńnie, u tym liku, dazvoliła nam praściej prajści hety hod.
…Ja taksama spadziajusia na hetuju vosień. A jak nie — to na zimu. A jak nie na zimu — to na viasnu ) Prosta bieražem zdaroŭje i zachoŭvajem spakoj. Krok za krokam my projdziem hety niaprosty šlach, usio pieraadolejem i znoŭ budziem razam.
…Siońnia čytaŭ Hareckaha — apaviadańni, dziońnik z pajezdki ŭ Sibir u 1926 hodzie (dobraachvotnaj). Aleś Adamovič u pradmovie (cikava adznačać, jak jon u 1984 hodzie paŭnamiokami pisaŭ pra niadobraachvotnyja pajezdki Hareckaha na Viatku i ŭ Piasočniu — pra «žyćciovyja vichury») — adznačaje, što Harecki ŭ niejkaj miery daŭ šturšok paźniejšaj prozie: Bykavu, Brylu, Mieležu (i kožnamu — u roznym: u vajennaj prozie, abrazkach liryčnych, sialanskim epasie). Cikava jašče, što Harecki vielmi lubiŭ Barkułabaŭski letapis i moh pa pamiaci cytavać. Jašče mianie ŭraziła, kolki ŭ jaho rańnich rečach hotyki, nakštałt jak u Jana Barščeŭskaha. (Zrešty, i jaho sučaśnik Łastoŭski ŭ «Łabiryntach» z hotykaj ekśpierymientavaŭ.) Mahčyma, Harecki śviadoma sprabavaŭ pisać pa-hohaleŭsku. «Strašnaja muzykava pieśnia» dyk naŭprost pierahukajecca z historyjaj Chamy Bruta i pannački-viadźmarki. Tolki ŭ Hareckaha mienš baročna vyjšła. A ŭ «Ruinach» apisany son, pabačany paśla naviedvańnia muzieja — jaŭna Łuckievičavaha. Cikava znachodzić takija adsyłki da realnaści.
…Jak dobra ty zhadała z Frankła, što asnova čałaviečnaści — heta luboŭ i rabota! Hetyja dva składniki napaŭniajuć źmiestam naša žyćcio — asabliva jasna adčuvaju heta apošni hod.
Takoje adčuvańnie, što aproč ich u žyćci ničoha i niama. Dy i nie treba. Nu jašče, kaniečnie, vandroŭki — i ŭsio inšaje, knižki, filmy — ale heta možna razhladać jak składniki «lubovi». A ciarpieńnie i ŭvahu da zdaroŭja — jak častku «raboty».