Што кажуць дыпламаты пра новага міністра замежных спраў?
Апытаныя «Нашай Нівай» дзейныя дыпламаты і людзі з сістэмы лічаць, што Сяргей Алейнік — найлепшая фігура на пасаду міністра замежных спраў у цяперашняй сітуацыі. Але, як той казаў, ёсць нюансы.
13.12.2022 / 18:03
Сяргей Алейнік (у цэнтры). Скрыншот з відэа
«Алейнік — гэта найлепшы сябра Макея. Не толькі ў ведамстве, але і па жыцці. Ён разумее логіку таго, што рабіў Макей, ён не будзе выдумляць новага. Ён ведае Міністэрства замежных спраў, працуе там з 1992-га, адпаведна, за гэты час вывучыў літаральна ўсіх супрацоўнікаў, а многіх і сам прыводзіў на работу.
Адпаведна, малаймаверна, што зараз у МЗС распачнецца новае паляванне на ведзьмаў, малаймаверна, што народ пачнуць звальняць, а на іх месца набіраць людзей з іншых трохлітарных структур — усё застанецца, як было», — сказаў адзін з нашых суразмоўцаў.
Падобнай думкі трымаецца і іншы суразмоўца з колаў МЗС.
«Абсалютны пераемнік, чалавек Макея, найбліжэйшы сябар, які меў доступ да ідэй Макея і абмяркоўваў іх з ім. У МЗС нічога мяняцца не будзе, курс будзе працягвацца — ні чыстак мы не ўбачым, ні новых ідэй не пачуем. Алейнік — гэта чалавек здольны, найлепшае, што мае сучасны МЗС на топ-пазіцыях, іншыя асобы, якія «Нашай Нівай» называліся, былі па сваіх прафесійных якасцях горшымі», — сказаў іншы дыпламат.
Вестэрнізаваны кан'юнктуршчык
«Хоць і кан'юнктуршчык, але вестэрнізаваны кан'юнктуршчык, што хоць у нейкім сэнсе пазітыўна на фоне ўсеагульнай кадравай дэпрэсіі ў сістэме», — дадаў іншы суразмоўца.
«Канечне, ніякага размарожвання цяпер быць не можа. Наўрад ці Алейнік возьме і пераканае Лукашэнку вывесці расійскія войскі з тэрыторыі Беларусі ці выпусціць палітычных.
Але ў тэорыі, для моманту, калі будзе патрэбна пасярэдніцкая місія, Алейнік будзе самым спрактыкаваным кандыдатам — ён больш за дзесяцігоддзе быў амбасадарам пры Ватыкане. Не ведаю, ці яму там цяпер давяраюць, але дакладна ведаюць.
А Ватыкан — самы імаверны пасярэднік, калі дапусціць рэальнасць нейкай хвалі размарожвання ў адносінах рэжыму і Захаду.
Астатнія кантакты Алейніка згубленыя, у Лондане яго слухаць не будуць, мне здаецца. У Жэневе таксама», — дадаў іншы дыпламат.
«Не псіх»
А што вядома пра Алейніка як чалавека?
«Ён спакойны і не псіх. Не павышае голас, калі гаворыць з падначаленымі, такі «чалавечны чалавек».
Таксама ён беларус, хаця як шмат для яго значыць Беларусь — цяжка сказаць. Яўна менш, чым для многіх іншых сумленных людзей. Але ён і не рускі. Такі наш тутэйшы служака, кар'ерыст», — такую характарыстыку даў іншы знаёмы з Алейнікам.
Які бацька, такі сын
Сын дыпламата, Аляксандр Алейнік, амаль 10 гадоў працуе ў Федэрацыі футбола. Скончыў Лінгвістычны — як і тата, ведае нямецкую і англійскую мовы. Ён дэлегат УЕФА — наведвае міжнародныя матчы, сочыць за адпаведнасцю Статуту і адпраўляе справаздачы ў галоўны офіс.
Аляксандр Алейнік
Пасля прыходу Уладзіміра Базанава на месца Сяргея Румаса сына моцна гнабілі ў надзеі выкінуць з прыбытковага месца, але вяртанне бацькі ў Мінск на пасаду намесніка міністра гэты працэс прыпыніла.
Па словах нашых суразмоўцаў з каляфутбольных колаў, сын марыць сысці на работу ва УЕФА, скончыў некалькі іхніх курсаў, але цяпер беларусаў і рускіх туды не бяруць.
Сына адносяць да людзей складу ягонага ж бацькі: палітычную пазіцыю ён ніяк не выяўляў.
Абыход санкцый і легітымізацыя рэжыму
Аналізуючы поле работы, якое рассцялілася перад Алейнікам пасля сыходу Макея, нашы суразмоўцы з сістэмы лічаць, што нешта ў Алейніка атрымаецца, а нешта — не ў яго сілах.
«У замежнай палітыцы цяпер два галоўныя кірункі дзейнасці: эканамічны — пошук партнёраў для абыходу санкцый, і палітычны — спроба легітымізацыі рэжыму Лукашэнкі і змякчэння стаўлення да яго з боку развітых краін, — кажа суразмоўца «Нашай Нівы».
— Для выканання абедзвюх задач, у прынцыпе, хаця і без ніякіх гарантый на поспех Алейнік пасуе.
Паслужны спіс у яго з вынікамі: у Брытаніі ён зрабіў сабе імя, атрымаў падыход да прынца Кенцкага, прывозіў яго ў Беларусь, а Макею, адпаведна, арганізоўваў паездку ў Лондан.
У Лондане яго прызнавалі найлепшым замежным дыпламатам ад еўразійскага рэгіёна ў 2018-м. Кантакты з Брытаніяй за час ягонай кадэнцыі значна палепшалі.
У пэўныя годы кадэнцыі Алейніка Брытанія была ў топ-3 гандлёвых партнёраў Беларусі, хаця і не без схемаў з нафтапрадуктамі.
Ён шмат займаўся навядзеннем эканамічных мастоў. Яўна, што аброс кантактамі як і сумленных бізнэсменаў, так і жулікаў, якія шукаюць выгаду з любой сітуацыі. Гэта спатрэбіцца ў наладжванні сістэмных працэсаў для абыходу санкцый, бо пакуль што кожны ў Беларусі ваюе сам за сябе ў плане пошуку санкцыйных тавараў.
Па лініі Еўрапейскага банка рэканструкцыі і развіцця ён дамаўляўся аб мільярдных лініях падтрымкі на дарогі і інфраструктуру ў Беларусі.
Пры нармальнай сістэме, калі б Алейнік служыў нармальнай уладзе, ён бы прынёс народу шмат карысці. А сёння ён звязаны па руках і нагах, будзе рабіць тое, што нараджаецца ў тым кабінеце, у якім яго сёння прымалі.
А вось што ў яго атрымаецца нешта на Захадзе, у палітычным кірунку работы, — гэта сумнеўна», — мяркуе суразмоўца «Нашай Нівы».
«Міністэрства замежных спраў і ўся Беларусь сёння ў закладніках палітыкі дыктатараў, такое лечыцца не дыпламатамі ў гальштуках і не на каралеўскіх прыёмах. Шкада Алейніка як спецыяліста, у нейкім сэнсе», — дадаў суразмоўца.