Siońnia Dziady. Tak vyhladajuć siońnia vilenskija mohiłki Rosy i biełaruskija mahiły na ich
Na videa vyšej — ahulny vid, kali hladzieć ź miesca spačynu architektara Lavona Vitan-Dubiejkaŭskaha. Sprava — kaplica Kalinoŭskaha i paŭstancaŭ.
02.11.2023 / 00:53
Kala pomnika adradžencam, stvaralnikam «Našaj Nivy» Ivanu i Antonu Łuckievičam.
Kala pomnika dramaturhu Francišku Alachnoviču.
Na mahile Jadvihina Š. (Antona Lavickaha).
Kryž Lavona Vitan-Dubiejkaŭskaha.
Dziadoŭ ušanoŭvali i kataliki, i pravasłaŭnyja biełarusy. Značyć, śviata daŭniaje, dachryścijanskaje.
Damy i dvary prybirali. Bo ž dušy prodkaŭ prylaciać u hości. Na mohiłkach pakidali śviečki.
Vilenskija mohiłki Rosy na Dziady
A za viačeraj čytali malitvy i pryhavorvali: «Śviatyja dziady, lacicie siudy!»
Straŭ treba niacotnaja kolkaść: piać, siem, piatnaccać. Čamuści niacotnaść simvalizavała siemantyku «taho» śvietu.
Dźviery adčyniali — kab dušam nie zalatać praz akno.
Kožny, pačynajučy ad starejšaha, začerpvaŭ pieršuju łyžku i pierakładaŭ jaje ŭ asobnuju misku — dla dziadoŭ.
Najstarejšy musiŭ i pieršym ustavać z-za stała. Nie daj boh kamu inšamu: kab ža nie pamior raniej. U hetym i sens prykazki: «Nie leź papiarod baćki ŭ piekła!».
Śviečki paśla viačery hasili rytualnym blinom.
Rytualnymi ličylisia i stravy z tych žyvioł, jakija ŭ plemieni ličylisia tatemnymi.
A jašče knyšy — heta takija zavivanyja bułački z načynkaj.
Ale nie ježa hałoŭnaje. Hałoŭnaje — pamiać.
Śviatyja dziady, prosim vas,
Chadzicie, lacicie da nas,
Jeści i pici, što Boh daŭ,
Što ja dla vas achviaravaŭ,
Čym tolki chata bahata…
My pamiatajem vas, my lubim vas, vy praciahvajecie žyć u nas, a my paśla budziem žyć u našych dzieciach i ŭnukach.