Kamandzir «Azova»: Hetaja vajna nadoŭha, zaklikaju ŭsich zrabić śviadomy vybar i ŭziać u ruki zbroju
Rasija nikoli nie admovicca ad svaich hieapalityčnych metaŭ i nie adpuścić Ukrainu sa svajoj śfiery ŭpłyvu. Vajna budzie praciahvacca roŭna, pakul my budziem zdolnyja vieści supraciŭ, miarkuje jon.
19.12.2023 / 08:22
Dzianis Prakapienka
Kamandzir bryhady Nachvardyi «Azoŭ» padpałkoŭnik Dzianis Prakapienka («Radys») ličyć, što vajna va Ukrainie budzie praciahvacca doŭha, tamu jon zaklikaŭ usich, chto nie zadziejničany na słužbie ŭ siłach abarony, zrabić śviadomy vybar i papoŭnić šerahi vajskoŭcaŭ. Pra heta Dzianis Prakapienka napisaŭ u svaim fejsbuku.
«Paśla amal dvuch hadoŭ z pačatku poŭnamaštabnaha ŭvarvańnia Rasii, ukraincy ŭsio čaściej zadajucca pytańniem «Jak doŭha praciahniecca hetaja vajna?». Niavyznačanaść i imaviernaść taho, što bajavyja dziejańni buduć praciahvacca hadami, ciśnie na cyvilnych i časam navat na matyvavanych vajskoŭcaŭ, kanstatuje vajskoviec.
«Rasija nikoli nie admovicca ad svaich hieapalityčnych metaŭ i nie adpuścić Ukrainu sa svajoj śfiery ŭpłyvu. Vajna budzie praciahvacca roŭna, pakul my budziem zdolnyja vieści supraciŭ», miarkuje jon.
Lubyja «pieramirji» abo «damoŭlenaści» — buduć čarhovym tajm-aŭtam dla voraha, z metaj nazapasić resursy dla dalejšaha nastupu. Tamu naša zdolnaść u krytyčny momant mabilizavać usie nieabchodnyja resursy i pracavać na miažy nialudskich zdolnaściaŭ, nie pavinna pastupova pierarastać u abyjakavaść i biezynicyjatyŭnuju stabilnaść.
«Na žal, mnohija ludzi va Ukrainie i za miažoj dahetul admaŭlajucca ŭsprymać biaźlitasnuju realnaść takoj, jakaja jana jość. Chtości naadvarot — kamianieje ad adnoj dumki, što mir va Ukrainie moža nastupić ledź nie praź dziesiacihodździe».
«My nie viedajem dakładnaha dnia, miesiaca abo hoda, kali my pieramožam i zmožam viarnucca da našych siemjaŭ. Ale my ŭpeŭnienyja ŭ tym, što kolki b ni doŭžyłasia vajna, pobač z nami nadziejnyja subraty, u našych sercach luboŭ da Radzimy, a ŭ rukach — zbroja. I ŭsio heta nie dazvolić nam adstupić: ni siońnia, ni praz hod ci dziesiać hadoŭ.
Tyja, chto da hetaha času nie zadziejničany na słužbie ŭ siłach abarony Ukrainy, pavinny zrabić śviadomy vybar: uziać u ruki zbroju, papoŭniŭšy šerahi vajskoŭcaŭ, abo stać dla vojska nadziejnym tyłam, jakija pracujuć na padtrymańnie abaranazdolnaści krainy».
«Hetaja vajna nadoŭha. Jana moža doŭžycca hadami. Ad nas zaležyć, što mienavita my robim kožny dzień, kab nablizić našu pieramohu», — reziumuje Dzianis Prakapienka.