Новая стотысячная банкнота зьявілася дзякуючы стабілізацыі беларускай эканомікі, зьніжэньню інфляцыі й павелічэньню заробкаў працоўных.
Пад гэтыя словы з тэлеэкрану мы пілі з адным палякам каву ў адзінай на ўсе Баранавічы кавярні. У таго паляка ў кішэнях бразгаюць злотыя. Паказвае ён мне і адмысловыя. Прызначаныя больш для калекцыянэраў, яны сустракаюцца і ў абароце.
На іх — выявы Касьцюшкі, Манюшкі, Міцкевіча, Траўгута — нашых землякоў, якіх ушаноўваюць суседзі нават
на грошах.
Гадоў васемсот беларусы карысталіся ў разьліках манэтамі, былі часы, калі толькі Літоўская меньніца (цяпер яна называецца манэтным дваром) біла грошы й паўгрошы ня толькі для свайго ўжытку, але й для Кароны. Праходзілі стагодзьдзі, мяняліся каралі, цары, улады. Суправаджаў лёт часу бразгат манэт у кішэнях, торбачках. Блішчэлі срэбраныя грошыкі ў збаночках, бы луска, калі закопваліся на захаваньне ў зямлю.
Разам з Савецкім Саюзам ляснула і грашовая сыстэма. Амаль што 14 год беларусы жывуць бяз звыклага бразгату ў кішэнях. Забыліся ўжо на прыемны цяжар мэталічных кругляшкаў. Ня блісьне дробная манэтка на ходніку. Затое абапал нас усе суседзі здолелі стабілізаваць свае фінансы й пачаць біць манэты.
Нам жа даводзіцца задавольвацца толькі памятнымі манэтамі Нацбанку, што б’юць у срэбры і нікелі вартасьцю 20 рублёў і 1 рубель. Яны займаюць першыя месцы на розных конкурсах і фэстывалях, але імі ніводны вар’ят не разьлічыцца ў краме. Таму ўся беларуская стабільнасьць абвальваецца перад замежнікам, як толькі той даведваецца, што ў краіне не выкарыстоўваюцца мэталічныя грошы.
У маім кашальку ў невялічкай кішэньцы ўжо колькі год бразгочуць адзін польскі грош, адзін літоўскі цэнт ды па адной капейцы з Украіны і Расеі. Няма толькі беларускай манэткі.
Баранавічы
