Сабраць свой род
Выкладчык Віцебскага тэхналягічнага ўнівэрсытэту, былы ваенкам Ільля Кісьляк вырашыў зьдзівіць землякоў. У мястэчку Лявонпаль (Мёршчына) ён наладзіў вялікую сустрэчу — «Сьвята роду Кісьлякоў». Зьехалася больш за 80 чалавек з розных куткоў Беларусі, а таксама — Расеі і Ўкраіны.
Сустрэча была прызначаная каля мясцовай царквы, потым прайшло набажэнства аб здароўі Кісьлякоў ды іх родзічаў, паніхіда аб памерлых, наведаньне могілак, дзе пахаваныя іх дзяды й прадзеды. «Такой колькасьці людзей у царкве не было ад сьвяткаваньня тысячагодзьдзя мястэчка», — кажа сьвятар Лявонпальскай царквы а.Мікалай.
Радавод Ільля Кісьляк пачынае ад прадзеда, які жыў у Барсуках за тры кілямэтры ад мястэчка і насіў прозьвішча Бараноўскі.
Сабраць народ
Болей як тыдзень доўжыўся пленэр у Лявонпалі. Прыехалі маладыя мастакі з Полацку й Віцебску, Алесь Пушкін, паэтка Лера Сом. Ганаровым госьцем і — адначасова — гасьцінным гаспадаром быў паэт, перакладчык і краязнавец Сяргей Панізьнік. Ён пусьціў мастакоў колькі дзён пажыць у створаным ягонымі высілкамі музэі-сядзібе «Хата бабкі Ядзьвіньні».
Багатае на даўнія пабудовы мястэчка стала некалі непэрспэктыўнай вёскай, зь якой адны ехалі ў цэнтар калгасу ды сельсавету, другія — у райцэнтар, трэція — у Віцебск, Рыгу ці Ленінград. Але тут было на што паглядзець. Засталася ў мястэчку сьведка даўняй велічы драўляная царква 1774 г. — былая ўніяцкая, зь якой гадоў 60 таму сьпілавалі сьпічакі ды пасадзілі «цыбуліну». Вялікі палац графаў Лапацінскіх з рэшткамі шыкоўнага тэраснага парку, які каталікі пераабсталёўваюць пад касьцёл. Калёна на беразе Дзьвіны, прысьвечаная польскай Канстытуцыі, пабудаваная «на віду ў грознага праціўніка, каб ведалі, што тут ёсьць закон», як пісаў адзін з Лапацінскіх. Захавалася колькі жыдоўскіх дамоў з крамамі, былы папоўскі дом канца ХІХ ст. Да мастакоў прыходзілі людзі рознага веку, мясцовы люд і прыежджыя дачнікі зь беларускіх местаў, Піцеру, Масквы, Латвіі. Усе гаварылі пра ўнікальнасьць мястэчка, мінуўшчыну, разважалі пра дзень сёньняшні… У будучыню зазіраць не імкнуліся.
Уладзімер Пучынскі, Лявонпаль — Менск
Юбілей F.B.
165-я гадавіна з дня народзінаў Францішка Багушэвіча прайшла ў Менску непрыкметна. Хліпка адгукнуўся з нагоды гэтай падзеі наш друк, а то і зусім не адгукнуўся. Ніяк не адгукнулася з нагоды Багушэвічавага юбілею сёлета, як гэта ні дзіўна, і менская бібліятэка імя Багушэвіча, чаго раней ніколі не было. Затое на паэтавай радзіме ў падвіленскіх Сьвіранах дзень народзінаў F.B. адзначаны ўзьнёсла, са сьвятарамі, з малітвамі, з прэзэнтацыямі кніжкі «Сьвяты той куточак фальварак Сьвіраны».
Сёлета ў другой палове верасьня, як паведаміў Юрась Гіль, заснавальнік сьвіранскага народнага мэмарыялу ў гонар Багушэвіча, мяркуецца працяг ушанаваньня. У Вільні на вуліцы Коннай будзе ўсталявана мэмарыяльная дошка на гонар F.B. Менавіта тутака жыў Беларускі Прарок з 1884 году.
Уладзімер Содаль, Сьвіраны—Менск
