Будаўніцтва самага спрэчнага архітэктурнага аб’екта пасьля «дома Чыжа» ў Траецкім, прыпыненае. Болей за тое, распачатая праверка з удзелам Генэральнай пракуратуры.
Так рэканструявалі Купалаўскі. Так мелася адбыцца і ў Курапатах, дзе Мінкульт (як зараз высьветлілася), зацьвердзіў праект зь іншымі парамэтрамі і іншага прызначэньня. Але зараз выдадзены загад на спыненьне работ да прывядзеньня дакумэнтацыі ў адпаведнасьць усім нормам.Яшчэ цікавей: праверка выявіла парушэньні. У
«Бульбашъ-Холе» спрабавалі рэалізаваць традыцыйную схему. Схема гэта — калі зацьвярджаецца адзін варыянт, прымальны для грамадзкасьці, а пасьля, ужо падчас рэалізацыі, праект зьмяняецца.
Самае галоўнае: ужо нават у Мінкульце сьцьвярджаюць, што назвыЯ не магу згадаць, калі ў мінулы раз дзякуючы грамадзкаму ўдзелу ў Менску ўдавалася спыніць буйны«Бульбашъ-Хол» «ня будзе дакладна».
1. Кампанія абароны Курапат адШто да зваротаў, тут самым заўважным быў той, што калектыўна падпісалі ўдзельнікі круглага стала «Абаронім Курапаты». Але, мне падаецца, калі б барацьба з«Бульбашъ-Холу» складалася зь дзьвюх частак: зваротаў грамадзкасьці ў кіроўныя органы і падтрымкі ў Сеціве.
Такім чынам, зварот стварыў прэцэдэнт, Сеціва не дало гэты прэцэдэнт праігнараваць.Усім, хто плянуе кампаніі па абароне архітэктурнай забудовы, трэба прадумваць мэдыйную падтрымку гэтых кампаніяў і вучыцца ў Ганны Шапуцькі.
2. Відавочна, што ўся супольная моц Сеціва, уся нянавісьць пакрыўджанай калектыўнай памяці нічога б не зрабілі, калі б пытаньне будаўніцтваКалі б замест скасаваньня плянаў на будаўніцтва забаўляльнага комплексу, тут вялася размова пра зьмены, напрыклад, у выбарчае заканадаўства. Сеціва які ўжо год віруе вакол таго, як у Беларусі адбываюцца выбары, установы закідваюцца тонамі папяровых запытаў і скаргаў. Эфэкт — нулявы.«Бульбашъ-Холу» было палітычным.
Вуліца Быкава, помнік Караткевічу, годнае ушанаваньне памяці Ларысы Геніюш у Зэльве — усе гэтыя ініцыятывы маюць моцны палітычны мэсыдж, але патэнцыял іх рашэньня ў калідорах улады павялічваецца толькі тады, калі гэтыя праблемы перамяшчаюцца ў непалітычную плашчыню.
Тым дурням, якія кажуць, што «вуліцы Быкава ў Менску не зьявіласяАле далейшае пасьпяховае рашэньне праблемы, як паказвае выпадак у Курапатах — у спробе дыстанцыяваць ініцыятыву ад палітыкі (нават калі працай над ініцыятывай будзе займацца палітычная кампанія).з-за кампаніі «Гавары праўду», якая «палітызавала праблему», хочацца ўручную расплюшчыць вочы, бо «Гавары праўду» не палітызавала праблему, яна яе паставіла.
3. Людзі дасьведчаныя кажуць, што галоўнае ў Беларусі — не станавіцца на шляху «буйных інтарэсаў». Відавочна, штоАле тэорыя публічнай палітыкі (і тэорыя груп інтарэсаў у прыватнасьці) вучыць нас, што інтарэс — гэта не канчатковая дадзенасьць, ягоную вагу можна карэктаваць. Той жа «дом Чыжа» на пэўных, самых пачатковых этапах, можна было заблякаваць рэпазыцыянаваньнем аб’екта зь «дзяржаўных», «стратэгічных» — у нішу «нахабства прыватнага бізнэсу» (тое, што адбылося на тыдні з адмовай дзяржавы выдаткаваць 4 мільярды на забесьпячэньне інфраструктуры «Калодзішчаў»: нехта, дзякуй Богу, растлумачыў, што дзяржаўныя грошы і памкненьні прыватнага бізнэсу — розныя рэчы).«Бульбашъ-Хол» быў не буйным інтарэсам, у адрозьненьне, напрыклад, ад плянаў ліквідацыі «Асмолаўкі» — атмасфэрнага куточка ў цэнтры Менску і дэвэлапэрскага засваеньня тэрыторыі буйнымі інвэстарамі.
І нават палітычных груп, якія спрабуюць «адлучыць» Ігара Кузьняцова ад курапацкай тэмы, гэтым разам не было чутно. Калі б і тут пачаўся звычайны беларускі «вэрхал», перамаглі б адно дзяржава і забудоўшчыкі. Той бок заўсёды кансалідаваны і маналітны, таму кожны раз, калі сярод дэмакратаў ці абаронцаў Курапат пачынаецца бойка, тыя, хто валяць крыжы ці нападаюць на намёты (я начаваў у лягеры абаронцаў Курапат у4. Нельга не пагадзіцца з тымі, хто кажа, што прычынай перамогі стала тое, што вакол абароны ад
«Бульбашъ-Холл» зьядналіся ўсе: тэма была вельмі кансалідацыйнай.
5. Яшчэ адна выснова з гэтай гісторыі, гэтым разам — не паліттэхналягічная, а, хутчэй, сацыялягічная, палягае ў выяўленьні беларускай мяжы цярпімасьці.Нас не раздражняе брэнд «Бульбашъ», хаця мне складана ўявіць сабе пяльмені «Хахол» ва Ўкраіне, гарэлку «Маскаль» у Маскве і
Калі ж гэты самы «Бульбашъ» паўстае на месцы масавых пахаваньняў тых, хто зрабіў усё, каб мы не сталіся «бульбашамі», нацыя становіцца на дыбкі.
І гэта вельмі добра.
Гэта азначае, што ня ўсё страчана.
Што ёсьць надзея.