Нядаўна ў прасторах сацыяльных сетак з’явілася фатаграфія, на якой чатыры аголеныя хлопцы стаяць на фоне Беларускай акадэміі мастацтваў. Аднак асноўны доказ сваёй прыналежнасці да мужчынскага полу яны затуляюць рукамі.
Акцыянізм ў такой форме не новая вынаходніцтва — напрыклад, Асмалоўскі, Брэнер, Маўрамаці і Шугалей зрабілі акцыю «Ганьба» яшчэ ў 1993, пакінуўшы майкі, затое нічога не прыкрываючы. У іх дэкарацыямі служыў урадавы будынак. Беларуская версія хутка набыла сваю порцыю славы, вымеранай у «лайках», рэпостах і каментарах. Сайт kyky.org папрасіў мастацтвазнаўцу даць каментар наконт гэтага бунту.
Валярына Кустава, літаратар, мастацтвазнаўца:
«Больш за ўсе еўрапейскія музеі мне не падабаюцца музеі сучаснага мастацтва. Найчасцей там дэманструюць не творы мастацтва, а канцэпцыі, голыя канцэпцыі. Калі я пабачыла фотаздымак, дзе хлопцы стаяць аголеныя на тле Акадэміі — я ўсміхнулася. Гэта — маладосць, рызыка, эксперымент, іронія, гарачая кроў і крышачку бунт. Сама такая. Але апроч таго, што стараюся практыкаваць, яшчэ перыядычна і тэарэтызую напрактыкаванае. Таму калі КУ прапанаваў крыху паразважаць на гэты конт — не адмовілася. Хаця б і была ўжо першая гадзіна ночы.
Ад старэйшых калегаў я чула, як яны пад час свайго навучання і не такое выкідвалі (што да фота), адно што — тады не было сацыяльных сетак ды сайтаў, куды адразу „выкід“ магчыма было запампаваць, а раніцай атрымаць па вушах альбо па лайку ад сваіх выкладчыкаў, якіх маеш ва ўзаемных фрэндах.
З аднаго боку, фота цешыць, бо гэта чыстая акцыя, без
Але, як на мяне, у фотаздымку ёсць некалькі відавочных эстэтычных недапрацовачак.
Насамрэч — папросту жартаўлівая спроба закцэнтавацца на агучванні жадання скінуць з парахода сучаснасці класікаў, сваіх папярэднікаў (жаданне, што з’яўляецца ў кожнага новага пакалення ў мастацтве і літаратуры). І пачаць з чыстага ліста — сваё. Але ж мы ведаем, каб парушаць правілы — трэба іх для пачатку ведаць.
І так як аўтары не імкнуцца сябе апублічваць, называючы персанажаў здымку „зборным вобразам студэнтаў і выпускнікоў акадэміі“ прапаную ўсім разам усіхнуцца і ўсцешыцца, што рукі хлопцам не заламалі — а то апынуліся б яны ў віртувіянскай позе не па сваёй волі, а там і яшчэ ў якой іншай… Не дай Бог. Беражы маладосць мастацтва (дзе паставіць тут коску абярыце самі)!
Прынята лічыць, што ў мастакоў ёсць Муза, а ў мастачак… Муз? Магчыма, гэта тыя самыя начныя МУЗы мужынскага гендэру».