Учора Аляксандр Лукашэнка падпісаў указ № 257 «Аб асобных пытаннях арганізацыі і правядзення
Цяпер аб магчымасці паслухаць тых ці іншых музыкаў ці ўбачыць спектакль будуць афіцыйна рашаць дзяржаўныя ідэолагі. «НН» спыталася ў беларускіх музыкаў, як яны ацэньваюць новы ўказ і яго магчымыя наступствы.
Віктар Шалкевіч: «Што тут каментаваць, тут і так даўно ўсё ясна. Рэгламентацыя культурніцкага жыцця ніколі не даводзіла да добрага. Вы ж не можаце загадаць усім кветкам распусціцца 1 красавіка. Так і з мастацтвам — яно будзе трансфармавацца ў фармат, напрыклад, кватэрнікаў ці выраджацца».
Зміцер Вайцюшкевіч: «Уласна на творчасці маёй гэты ўказ не адаб’ецца — гэтага мне не перашкодзяць рабіць. І як я ўжо 2 гады запар не магу арганізоўваць канцэрты, так і наўрад ці змагу зараз. Для такіх выканаўцаў, як я нічога новага гэты ўказ не прынясе, як у той песні: „Усё будзе, як было“. Лепш дык дакладна не стане. Горш — мабыць».
Аляксандр Кулінковіч: «Як сумленны грамадзянін, я пабойваюся ўсіх указаў, што ў нас выдаюць, асабліва калі ёсць магчымасць вяртання «чорных спісаў». Гэтыя чорныя спісы моцна ўдарылі па мне як па музыку, і ў мяне ўжо на генэтычным узроўні замацаваўся жах перад імі.
Сам па сабе гэты ўказ добры. Рэгламентацыя гастрольнай дзейнасці існуе ў многіх краінах. Аднак калі вонкава ён выглядае нармальна, зразумела, не факт, што ён будзе выконвацца дэмакратычна. Наўрад ці такі ўказ паменшыць колькасць замежных выканаўцаў у Беларусі і дапаможа мясцовым. Але ён можа стаць новым інструментам забароны.
Па вялікім рахунку, у нас выдатна забараняюць і без указаў. Як у сітуацыі з «чорнымі спісамі». Усе адмаўляюць іх існаванне, чыноўнікі ад іх адхрышчваюцца, але ўсё роўна рашэнні прымаюць на месцы. Дык і з гэтым указам усё адно ўсё будзе вырашацца на месцах. Забараніць можна каго заўгодна, улада заўсёды знойдзе прычыну, чаму вы забаронены. І гэта не толькі ў Беларусі. А сам указ я ацэньваю пазітыўна».
«Чорны спіс» праект Сяргея Гудзіліна
