«Для таго, каб вырашаць гэтае пытаньне, трэба весьці перамовы, трэба сустракацца і абмяркоўваць. Ніякіх размоваў ні ўнутры Беларусі, ні на міжнароднай арэне, ні на беларуска‑расейскіх перамовах, на гэту тэму не было. Таму ставіць гэта пытаньне як пытаньне, якое рашаецца ці абмяркоўваецца, нельга. Таму, што меў на ўвазе паважаны амбасадар Расеі ў Менску спадар Сурыкаў, мне цяжка сказаць, і я думаю, што трэба зьвяртацца да яго».
Карэспандэнт: «А ці хацела б Беларусь мець на сваёй тэрыторыі расейскую ядзерную зброю?»
Чаргінец: «Беларусь не хацела б мець на сваёй тэрыторыі ядзерную зброю — ні расейскую, ні амэрыканскую, ні іншую. Яна ёсьць адзінай краінай у сьвеце, якая дабраахвотна, без усялякіх умоваў, не атрымаўшы за гэта ні цэнта, вывела са сваёй тэрыторыі ракетную ядзерную зброю. Пасьля гэтага, праўда, былі парушэньні гэтых абавязаньняў з боку ЗША, якія абяцалі дапамагчы Беларусі ў ліквідацыі шахтаў пускавых установак міжкантынэнтальных балістычных ракет. Яны гэтага не зрабілі.
Былі нейкія папрокі адносна Беларусі, нават насьмешкі, калі яна вылучала прапановы аб стварэньні бязьядзернай зоны ў Эўропе, заклікала краіны‑суседзі ўзяць на сябе такія абавязаньні. Усё гэта заставалася без рэакцыі. Беларусь — бязьядзерная дзяржава. Яна не плянуе ўвядзеньня ядзернай зброі на сваю тэрыторыю. І ніякіх перамоваў у гэтым пытаньні не вядзе».
Карэспандэнт: Ці можна разглядаць тады як правакацыю заяву расейскага пасла?
Чаргінец:«Не, я не сказаў бы. У нас жа кожны мае права выказваць сваю думку. Колькі нам давялося цярпець такіх заяваў з боку розных палітыкаў Эўропы, якія вінавацяць Беларусь у любых грахах. Гэтаксама і з боку амэрыканскіх палітыкаў і вышэйшых службовых асобаў. Таму мы да гэтага ставімся спакойна, з годнасьцю, разумеючы, што кожны можа гаварыць усё, што ён хоча. Але адны выступы павінны ацэньваць палітыкі, а іншыя — можа, нават лекары. Таму я не разглядаю гэта як правакацыю. Кожны мае права гаварыць, у тым ліку амбасадар Расеі. Але ніякіх перамоваў на гэту тэму паміж Беларусьсю і Расеяй не вялося і не вядзецца».
