 |
Нядаўна, на мінулым тыдні, падышла да мяне класная кіраўніца, і сказала, што, маўляў, нельга запаўняць дзённік па-беларуску. Яна мне паведаміла, аб тым што па новых правілах міністэрства адукацыі дзённік запаўняецца на той мове, на якой вядзецца навучанне. А так як магчымасці навучацца па-беларуску ў Берасце няма, то значыцца ў мяне няма выхаду.
Я яе папрасіў дакумент, які сведчыць аб гэтых новых правілах.
Насамрэч, у настаўніцкай газеце ад 25 жніўня чорным па белым напісана, што запаўненне ажыццяўляецца на мове, на якой вядзецца адукацыя. Я паведаміў ёй, што ўсё яшчэ ёсць канстытуцыя, у якой напісана аб двух дзяржаўных мовах. У адказ яна сказала, што ёй пляваць на канстытуцыю, і, што ёсць закон, і, што яго выкананне будуць патрабаваць.
Я не пагадзіўся і сказаў, што гэты новы «закон» пярэчыць канстытуцыі.
— Тады у цябе будуць праблемы, пачуў я ў адказ.
