Укладанне грошай у мастацтва – бяспройгрышны варыянт для ўладальнікаў любых фінансавых капіталаў.
Паказальны прыклад з Траццякоўскай галерэяй. Наведвальнікаў залі Міхаіла Урубеля сустракае інфармацыя, напісаная на сцяне вялікімі літарамі: рэканструкцыя адбылася за кошт Віктара Вексельберга. Наведваючы галерэю, ніхто не задае пытанні, як ён зарабіў свае грошы у 1990-я.
Зрэшты, гэты прыклад хутчэй сведчыць пра стварэнне бізнесмэнам уласнага пазітыўнага іміджу. А вось
ў выпадку дабрачыннасці беларускіх банкаў, фірмаў і прадпрыемстваў цяжка правесці мяжу: дзе сканчваецца дабраахвотны парыў іх кіраўнікоў і пачынаюць дзейнічаць дабраахвотна-прымусовыя пажаданні з боку дзяржавы.
Але ўлічваючы надзвычай слабы ўзровень захавальнасці нашай спадчыны, варта вітаць любыя ініцыятывы. Прычым, ад каго б яны не сыходзілі.
Выстава «Банк БелВЭБ: новае жыццё нацыянальных скарбаў», якая адкрылася ў Нацыянальным гістарычным музее Рэспублікі Беларусь, дазволіла прэзентаваць публіцы багацці, назапашаныя за доўгія гады ў музейных фондах. А таксама прэзентавала скарбы, якія «Банк БелВЭБ» набыў для ўстановы за гады супрацоўніцтва.
Выстава займае чатыры залі трэцяга паверха.
Першая нагадвае арыстакратычны салон, пра атмасферу якога нагадваюць музычныя інструменты і мэбля.
Цікава выглядае рашэнне другой залі, якая перадае подых вайны. Глядач можа ўбачыць зброю (у тым ліку шаблю кліентэлы князя Караля Радзівіла) і ваенную вопратку канца ХVІІ – сярэдзіны ХХ стагоддзя.
А ў цэнтры залі размешчана традыцыйная жаночая вопратка. Як сімвал беларускага народа, які доўгі час знаходзіўся ў цэнтры ваенных ліхалеццяў.
Трэцяя зала прадстаўляе прадметы рэлігійнага культа і старадрукі. Атмасферу чацвёртай можна ахарактаразаваць як дзяржаўніцкую. Тут прадстаўлены манеты і карты.
Якія экспанаты выглядаюць найбольш каштоўнымі? Гэта
карта ВКЛ 1616–1630 гадоў, ініцыятарам выдання якой выступіў Мікалай Радзівіл Сіротка.
Менавіта з яе набыцця ў 2008 годзе пачалося супрацоўніцтва банка і музея.
Унікальная манета ВКЛ пенязь канца ХIV – пачатку ХV ст. (часы Вітаўта),
перададзеная ў Гістарычны ў 2010-м.
Калекцыя паганскіх амулетаў і хрысціянскіх нацельных крыжоў беларускага паходжання Х – ХVII стагоддзяў (набыта ў 2011-м).
Літаграфіі відаў Вільні, зробленыя мастаком ХІХ стагоддзя Юзафам Азямблоўскім.
Карта «Lithuania» з атласа Меркатара-Хондыўса (Амстэрдам, першая палова ХVII ст.), якая трапіла ў музей летась.
І, зразумела, так званы «пояс Вітаўта», знойдзены ў пачатку 1990-х пры раскопках у Маладзечнаскім раёне (па паданню, падараваны Вітаўту крымскім ханам Хаджы-Гірэем).
Выстава будзе працаваць у музеі да 5 лютага.
