Як кожная салідная партыя ўлады (або дакладней сказаць галоўная неўрадовая арганізацыя ўраду) Белая Русь мае мець свой домік‑vузей першага з’езду, які натуральна будзе знаходзіцца ў будынку, дзе была заснавана арганізацыя.
Шкада, што сатырык Жванецкі нарадзіўся задоўга да гэтага мерапрыемства. Інакш яго славутая рэпріза «У грэчаскай зале» была б ня менш прыкольнай.
Вось вы кажыце, ідыялёгія, ідыялёгія.
У мінулую нядзелю зацягнулі мяне ў Домік‑музей першага з’езду Белай Русі. Там адкрылі новы муляж — невядомаму чыноўніку вертыкалі, які складае для заводу план разнярцы на колькасць удзельнікаў устаноўчага з’езду Белай Русі.
Музей горшы за прывакзальную ташнілаўку. У кафетэрыі толькі сокі і кава. У сувенірнай крамы выключна майкі з падпісам « «Белая Русь» станет самой массовой общественной организацией». Радзькоў.».
А нядзеля праходзіць!
Пакуль экскурсія разглядала экспанат — сапраўдны мабільнік дэлегата з’езду з Копыля, я выскачыў у Цэнтральны затарыцца.
Вярнуўся, знайшоў некую паперку. Толькі расклаўся, вахцёрша прыстала.
‑ што вы робіце? На паперцы, дзе дэлегаты падчас з’езду гулялі ад суму ў марскі бой.
‑ Чаго ты кажу ёнчыш, Русь белая.
А яна сваё: На паперцы, дзе дэлегаты падчас з’езду ад суму гулялі ў марскі бой.
Вось прычапілася.
Што сялёдку? Чаго сялёдку. На развярнуў я сялёдку на экспанаце — тыповая марка тэлевізара па якому беларусы даведаліся аб гістрычнай падзеі — з’езд Белаай Русі.
А што яму зробіцца?
Хто Радзькоў? Я Радзькоў? Ён — Радзькоў. Ну няхай сябе Радзькоў. Павесў я ягонай статуі пакет «Рублёвскі» на руку, а куды вешаць? На шыю.
Вось народ!
А на гадзінніку ўжо тры. А я яшчэ як шкло цвярозы.
Стаў шукаць, чым Крыніцу на запівон адчыніць.
Куды я толькі не лазіў. Прыспасобіўся пад экспанатам — сапраўдны аўтобус, на якім, як сказана на таблічцы, дэлегаты прыехалі на з’езд. Адарываю сябе нейкую жалезку.
Раптам вахцёрша.
Ну тут я ёй ціха, ну вельмі ціха.
‑Слыш, а ёсць чым піва адчыніць ёсць? Можа аб гэту фігню.
‑ Яна кажа: Вы што! гэта дыярама — мапа Менску, на якой свецяцца лампачкі ўсіх крамаў, якія удзельнікі‑правінцыялы устаноўчага збору Белайц Русі наведалі пад час шопінг туру.
‑ Ты не зразумела — кажу — я пытаю адчыніць ёсць чым?
Намучыўся. Адарваў ад таго аўтобуса нейкую жалезку, адчыніў Крыніцу. Аднак настрой ўжо не той. У нейкай зале на фатэлі з надпісам — «Тут сядзела Ірына Дарафеева » у адзінку раздавіў чарніла.
Ну а ўвогуле згубіў выходны, угробіў.
