Сядзіба ў Смілавічах, звязаная з імёнамі Агінскіх, Манюшкі, Ваньковічаў — першых велічынь беларуска-польскай культуры XIX стагоддзя, — прададзеная з аукцыёна. Новы ўладальнік — прыватная кампанія. Набыццё абыйшлося ў 24 тысячы долараў. Гэта менш, чым кошт самай сціплай аднапакаёвай кватэры.
фота: Віталь Гіль
Новы ўласнік абавязаны адрэстаўраваць будынак, а дакладней — тое, што ад яго засталося. Захаваліся толькі маляўнічыя руіны. Іх не мог па фінансавых прычынах акультурыць Смілавіцкі дзяржаўны аграрны каледж, якому да гэтага часу належала старажытная сядзіба.
Сённяшні ўладальнік заключыў дамову на доўгатэрміновую арэнду — 100 гадоў. Не менш за два гады спатрэбіцца на рэстаўрацыю. Тут можа з'явіцца музей. Праект лічыць дастаткова перспектыўным Уладзімір Шчасны, былы старшыня Нацыянальнай камісіі па справах ЮНЕСКА:
«Гэта, безумоўна, прыцягне ў Смілавічы яшчэ больш турыстаў. Вопыт ёсць. Па ініцыятыве Нацыянальнай камісіі па справах ЮНЕСКА і пры фінансавай дапамозе гэтай міжнароднай арганізацыі, удзеле Нацыянальнага мастацкага музея ў гэтых краях некалькі гадоў таму быў створаны музей Хаіма Суціна. Калісьці ў Смілавіцкім палацы захоўвалася сусветна вядомая карціна Валенція Ваньковіча «Міцкевіч на скале Аю-Даг», якая сёння знаходзіцца ў варшаўскім Нацыянальным музеі. Сядзіба была значным культурным цэнтрам. Упэўнены, што калі да аднаўлення дваранскага гнязда прыцягнуць сапраўдных знаўцаў, гэты праект будзе мець поспех. Гэта актуальна ў сувязі з надыходзячым у 2019 годзе 200-годдзем Станіслава Манюшкі. Але ўвогуле лічу, што да продажу старадаўніх маёнткаў трэба ставіцца абачліва. Калі ў мясцовых уладаў была б магчымасць іх закансерваваць да лепшых часоў, гэта было б больш разумна, чым перадаць у прыватныя рукі. Тут трэба вельмі старанна ўзважваць усе «за» і «супраць».
