23 кастрычніка яму споўнілася б 90 гадоў. Ён зусім трохі не дажыў. Сумную вестку паведаміла ў Фэйсбуку ягоная калега па Гродзенскім універсітэце Ала Петрушкевіч.
Ён нарадзіўся ў 1924 годзе на самесенькім усходзе Беларусі — у вёсцы Іскозы Дубровенскага раёна. Ваяваў, быў паранены, узнагароджаны ордэнамі і медалямі, дайшоў да Кёнігсберга.
Пасля вайны скончыў Аршанскі настаўніцкі інстытут, затым працаваў выкладчыкам беларускай мовы ў Свіслацкай СШ Гродзенскай вобласці.
Беспадстаўна рэпрасаваны, правёў 6 гадоў (1949—1955) у савецкіх канцлагерах на Далёкім Усходзе. Быў рэабілітаваны (1963) за адсутнасцю віны.
Ізноў настаўнічаў. Скончыў завочна філфак, а ў 47 гадоў — аспірантуру. У 62 гады стаў прафесарам Гродзенскага ўніверсітэта.
Ён аўтар «Этымалагічнага слоўніка фразеалагізмаў» ды іншых прац. «Вось ужо гадоў 50 я рэгулярна чытаю беларускую літаратуру і раблю выпісы. Перачытаў, можна сказаць, усе творы і дасавецкага перыяду, і савецкага, і паслясавецкага. 380 аўтараў перачытана мною, складзена картатэка. У ёй больш за 90 000 картак, — расказваў ён. — На кожны фразеалагізм прыводзяцца некалькі ўжыванняў. У апошнім двухтомавым выданні слоўніка, які выйшаў у свет у выдавецтве «Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі» апісана больш як 7000 фразеалагізмаў».
«Сыходзіць пакаленне аксакалаў беларускай філалогіі. Светлая памяць Івану Якаўлевічу!» — напісала ў Фэйсбуку Гелена Манкевіч. «Вельмі светлы, пазітыўны чалавек быў, шкада, што амаль не публічны, таму многія яго і не ведаюць напэўна. Вялікі патрыёт, вечная памяць…» — адгукнуўся Уладзімір Хільмановіч.
«Не было горшых часоў. Горай было хіба толькі пры царызме», — так выказаўся пра наш час прафесар Лепешаў у сваім апошнім інтэрв'ю.
