Ва ўзросце 48 гадоў 1 красавіка памёр знаны музычны крытык Роберт Лышчынскі, які шмат зрабіў у тым ліку для прасоўвання беларускай музыкі.
Імавернай прычынай сьмерці называецца цукровы дыябет. Ён быў адным зь вядучых польскіх музычных журналістаў. У 1994-2002 аглядаў музычныя падзеі ў Gazeta Wyborcza, пасьля вёў музычныя праграмы на TV Polonia і канале TylkoMuzyka, быў судзьдзём папулярных музычных праектаў, кіраваў адзьдзелам культуры штодзёньніка Wprost. Яго сьмерць стала поўнай нечанасьцю для яго калег і паплечнікаў.
Робэрт Ляшчынскі быў вялікім прыхільнікам беларускай музыкі і прысьвяціў ёй нямала артыкулаў. Быў першым, хто напісаў разгорнуты водгук на супольны праект «Народны альбом».
Журналіст прыязджаў з Варшавы ў Беласток на канцэрт беларускіх музыкаў. «Спачатку мне падалося дзiўным, што ў краiне, у якой дзеецца шмат важных справаў, артысты займаюцца гiсторыямi 80-гадовае даўнiны.Аказваецца, аднак, што з дапамогай такой формулы пра Беларусь можна сказаць нашмат болей i пры гэтым ня зьвесьцi ўвесь праект да жанру бягучага палiтычнага камэнтара. Вось чаму «Народны Альбом» — гэта перадусiм твор мастацтва. У Польшчы яго рэклямавалi як «антылукашэнкаўскую рок-опэру», з чаго самi творцы сьмяюцца й падкрэсьлiваюць, што iснуюць у Беларусi цалкам афiцыйна. «Антылукашэнкавасьць» «Народнага Альбому» заключаецца магчыма ў тым, што Лукашэнкi там няма», – напісаў крытык у 1998 годзе.
«Гэта быў супэрскі музычны крытык. Я ўпершыню пра яго дазнаўся на пачатку 90-х, калі ў «Gazeta Wyborcza» пабачыў яго артыкул пра фэстываль у Сопаце – проста шэдэўральны, там была глыбокая аналітыка і сыстэмны падыход. Я падумаў, што гэта пісаў рэальны зубр, які з вышыні свайго досьведу можа даваць такія рэзкія ацэнкі. Якое ж было маё зьдзіўленьне, калі мы пазнаёміліся праз колькі год. І я ўбачыў, што гэта не стары дзед, а малады хлопец з дрэдамі», – сказаў у камэнтары дляTuzin.fm аўтар «Народнага альбому» Міхал Анемпадыстаў. Ён кажа, што Робэрт неаднойчы прыязджаў у Менск зь цікавасьці акурат да беларускага року. «Ён быў з адукацыі сацыёляг, таму і музыка яго цікавіла менавіта ў гэтым пляне перадусім, як складовая і актыўная частка культуры. Таму ён адсочваў усе падзеі ў нашай музыцы, востра адчуваў, што беларускі рок на той час быў фактычна нацыятворчай зьявай». Міхал апошні раз размаўляў з Робэртам некалькі год таму. Абмяркоўвалі ідэю беларуска-польска-украінскага культурніцкага часопіса.
Ляшчынскі спрыяў паездцы «Народнага альбому» у Францыю і раіў іншыя беларускія гурты на міжнародныя фэсты, сам неяк быў у журы «Басовішча», стаяў ля вытокаў акцыі «Салідарны зь Беларусьсю». Цікавіўся Робэрт і беларускай поп-музыкай. Быў у захапленьні ў сярэдзіне 00-х ад «Чорнага бумэра» Сярогі, а камэнтуючы на польскім ТВ «Эўравізію-2009», зазначыў, што перамога Аляксандра Рыбака справядлівая, бо той паходзіць зь Беларусі, дзе вельмі разьвітая народная музыка. У 2012 годзе, калі вёў канцэрт «Салідарны зь Беларусьсю» Ляшчынскі адзначыў: «Беларускія гурты лепшыя, чым польскія. Не адзін раз я ўжо ўспамінаў, што нашая музыка мёртвая, а ў беларускай ідзе пра барацьбу, ідэю!». Неяк журналіст у якасьці ды-джэя разаграваў выступ N.R.M. у Беластоку. Гітарыст гурта Піт Паўлаў згадвае: «Усёй камандзе «Народнага альбому» гэта быў блізкі чалавек, а «энэрэмаўцам» яшчэ бліжэйшы. Ён мой пагодка і мы зь ім пэўны час сябравалі. Памятаю, як разам глядзелі ў Варшаве «Матрыцу», як толькі яна выйшла. Той момант нас моцна зьблізіў. Праз нас ён пасябраваў з мастаком Лёнікам Тарасэвічам, прыязджаў да яго ў час «Басовішча» і там пазнаёміўся з сваёй будучай жонкай. Цяжка ўявіць, што такі здаровы і вясёлы чалавек пайшоў з жыцьця. Вельмі скрушная навіна».
