Навукоўцы раней ужо мелі важкія падставы меркаваць, што сабакі сапраўды любяць сваіх гаспадароў, кажа аўтар даследавання Пол Зак. Пра гэта піша»Мая планета» са спасылкай на The Telegraph.
petsparadise.it
Некалькі невялікіх даследаванняў паказалі, што, калі чалавек гуляе са сваім сабакам, і гаспадар, і гадаванец выпрацоўваюць аксітацын — галоўны гармон любові ў млекакормячых. Гэты гармон выпрацоўваецца ў нашым мозгу, калі мы клапоцімся пра кагосьці. Так, калі мы бачым мужа/жонку ці дзіця, узровень аксітацыну ў крыві павялічваецца на 40-60%.
Ці выпрацоўваецца аксітацын ў арганізме катоў пры ўзаемадзеянні з чалавекам, да гэтага часу было невядома. І вось нарэшце навукоўцы правялі параўнальныя тэсты: яны вымералі ўзровень гармону у катоў і сабак пасля гульняў з гаспадарамі.
У дзесяці катоў і дзесяці сабак былі ўзятыя ўзоры сліны — перад дзесяціхвіліннай гульнявой сесіяй з гаспадаром і адразу пасля яе. Як высветлілася, пасля гульні з гаспадаром узровень аксітацыну ў сабак падвышаецца ў сярэднім на 57,2%, а ў катоў — усяго толькі на 12%, гэта значыць амаль у пяць разоў ніжэй.
Навукоўцы кажуць, што яны былі прыемна здзіўленыя дзвюма рэчамі: па-першае, тым, што ўзровень аксітацыну ў сабак гэтак высокі, а па-другое, тым, што ў катоў ён наогул ёсць. Некаторыя лічаць, што каты наогул не любяць людзей, даследаванне ж паказвае, што гэта не так.
На думку некаторых навукоўцаў, розніца паміж гатоўнасцю сабак і катоў адказваць на чалавечыя эмоцыі можа быць растлумачаная тым, што сабакі былі прыручаныя значна раней. Паводле дадзеных генетычнага даследавання, вынікі якога былі апублікаваныя ў гэтым годзе, працэс прыручэння сабак пачаўся больш за 30 000 гадоў назад, тады як катоў пачалі прыручаць на 20 000 гадоў пазней.
Адрозніваюцца адно ад аднаго не толькі каты і сабакі, але і іх уладальнікі. Нядаўна высветлілася, што ўладальнікі сабак больш адказныя, менш неўратычныя і ў большай ступені з'яўляюцца экстравертамі, чым аматары катоў.
