Паводле яго слоў, такое рашэнне можна прыняць на падставе невыканання дзяржаўнымі служачымі нацыянальнага заканадаўства, міжнародных методык, рэкамендацый і прававых актаў, што цягне да страты беларускай гісторыка‑культурнай спадчыны, як часткі агульнаеўрапейскай цывілізацыі. Гэта можна кваліфікаваць як праяву этнацыду.
«Прадстаўнікі грамадзянскай супольнасці Беларусі выказваюць вострую занепакоенасць працягам негатыўных працэсаў у галіне зберажэння гісторыка‑культурнай спадчыны беларусаў і іншых народаў, якія жылі на тэрыторыі нашай Бацькаўшчыны. Маштабы знішчэння помнікаў нацыянальнай спадчыны, як унесенай, так і не ўнесенай у Дзяржаўны спіс гісторыка‑культурных каштоўнасцяў Рэспублікі Беларусь, становяцца катастрафічнымі. Звароты і апеляцыі ў органы ўлады, кантрольна‑рэвізійныя, наглядныя і праваахоўныя структуры не знаходзяць з іх боку паразумення», — падкрэсліў А.Астаповіч.
Таварыства аховы помнікаў прапануе ўключыць у спіс невыяздных міністра культуры Уладзіміра Мацвейчука, намесніка міністра культуры, старшыню Навукова‑метадычнай рады па пытаннях аховы гісторыка‑культурнай спадчыны і рэстаўрацыі пры Міністэрстве культуры Уладзіміра Грыдзюшку, намесніка начальніка упраўлення аховы гісторыка‑культурнай спадчыны і рэстаўрацыі Міністэрства культуры Ігара Чарняўскага, старшыню Мінскага гарадскога выканаўчага камітэта Міхаіла Паўлава і старшыню камітэта архітэктуры і горадабудаўніцтва Мінгарвыканкама Віктара Нікіціна.
«Гісторыка‑культурная спадчына Беларусі — гэта не прыватная ўласнасць купкі дзяржаўных чыноўнікаў, гэта нават не набытак адной толькі нашай краіны. Матэрыяльныя і духоўныя здабыткі на беларускіх землях належаць беларусам, народам, якія жылі сярод нас, а таксама суседнім народам», — зазначыў А.Астаповіч.
