18 сакавіка была апублікаваная чацвёртая рэдакцыя Ваеннай стратэгіі Літвы. Важнае месца ў ёй займае апісанне выклікаў, якія паўсталі перад НАТА і Еўрапейскім Саюзам з-за агрэсіўнай палітыкі Расіі, а таксама неабходнай рэакцыі на іх.
«Рост ваеннай моцы Расіі і рашэнне выкарыстоўваць яе ў парушэнне міжнародных нормаў і абавязацельстваў, на якіх заснаваная архітэктура бяспекі ў Еўропе, аказваюць найбольш негатыўнае ўздзеянне на сферу бяспекі Літвы, — гаворыцца ў дакуменце. — Нарошчванне ваеннай моцы Расіі, рэгулярныя непразрыстыя вучэнні, а таксама павелічэнне ваеннай актыўнасці ўздоўж межаў Літвы і іншых краін узмацняе напружанасць у рэгіёне і павышае рызыку розных ваенных інцыдэнтаў. Здольнасць Расіі выкарыстоўваць грамадзянскія інструменты сумесна з ваеннымі, а таксама выконваць таемныя ваенныя аперацыі змяніла ўмовы абароннага планавання ў Балтыйскім рэгіёне.
Расія і некаторыя іншыя дзяржавы і недзяржаўныя суб'екты агрэсіўна распаўсюджваюць неабгрунтаваную і загадзя ілжывую інфармацыю з мэтай фарміравання грамадскай думкі Літвы па нацыянальнай бяспецы ў сваіх інтарэсах. Такія атакі выкарыстоўваюцца для стварэння недаверу і незадаволенасці дэмакратычным парадкам і нацыянальнай сістэмай абароны, дыскрэдытацыі альянсу, яго магчымасці і гатоўнасці абараняць саюзнікаў, а таксама для паслаблення адзінства сярод грамадзян, падрыву іх патрыятызму і волі абараняць краіну. Распаўсюд інфармацыйных і камунікацыйных тэхналогій у будучыні, імаверна, выкліча яшчэ больш інфармацыйных нападаў, асабліва такіх, якія накіраваныя на канкрэтныя мэтавыя групы.
Дзеянні Расіі падрываюць заснаваную на правілах архітэктуру еўрапейскай бяспекі і з'яўляюцца асноўным фактарам, які негатыўна адбіваецца на бяспецы Літвы. У выніку становішча ў плане бяспекі Літвы пагоршылася і стала менш прадказальным у доўгатэрміновай перспектыве».
Адным з прыярытэтаў у рамках новай стратэгіі Літва лічыць размяшчэнне пастаяннай групоўкі войскаў НАТА на сваёй тэрыторыі.
«Сяброўства ў НАТА забяспечвае абарону ад пагроз, з якімі Літва ў адзіночку не можа як цалкам справіцца, так і доўга супраціўляцца ім. Тым не менш, гэта не вызваляе Літву ад адказнасці за развіццё сваіх узброеных сілаў як для нацыянальнай абароны, так і для абароны альянсу. Здольнасці НАТА залежаць ад калектыўнай рэалізацыі абаронных абавязацельстваў усімі яе сябрамі і ад намаганняў кожнага саюзніка па ўмацаванні сваёй бяспекі і здольнасці абараніць сябе ад збройнага нападу».
