Некалі лакальнае кельцкае свята Хэлоўін сёння шырока адзначаецца ў свеце, у тым ліку ў Беларусі.
Моладзь бачыць у гэтым нагоду патусавацца, і гэтую моду ўжо наўрад ці спыніць, але крытычныя словы ў бок дня не перастаюць гучаць.
Так, сайт аргкамітэта партыі Беларуская хрысціянская дэмакратыя прыводзіць словы Паўла Севярынца, які прапануе гнаць Хэлоўін з Беларусі паганым венікам.
«Летась напрыканцы кастрычніка выходжу з метро на «Пушкінскай», — піша Севярынец. — То тут, то там гурбы падлеткаў, размаляваных чарцямі. Бегаюць, равуць, ашчэрваюцца на мінакоў. Не зразумееш, жартам ці не, бо некаторыя відавочна п’яныя ці абкураныя.
Людзі ідуць міма, прычым бачна: бедныя беларусы стараюцца моўчкі паўтараць пра сябе —- «А можа, так і трэба?».
Маскі, гарбузы, хэлоўінскія вечарыны, пік злачынстваў, учыненых пад спайсамі… Хто-небудзь можа патлумачыць, чаму пад маркай колішняга Дня ўсіх святых адбываецца масавае адурэнне тынэйджараў і адзначаецца Дзень усіх чарцей?
У Беларусі гэта заўсёды быў час Дзядоў. Ціхі, сумны і светлы. Саветы затоптвалі яго «Седьмым ноября», днём крывавай рэвалюцыі і велічэзных дэманстрацыяў. Зусім побач — расстрэльны дзень 1937-га, калі гэбісты адным махам вынішчылі сто прадстаўнікоў нашай нацыянальнай інтэлігенцыі.
Чвэрць стагоддзя таму здавалася, што савецкія чэрці, нарэшце, праваліліся ў сваё пекла. Не — глядзіш, зноў павылазілі, хіба толькі з іншай нары.
Падлеткам хочацца павыдурняцца, а часам і выскаліцца на ўвесь свет, разумею, узрост такі. У кожным чалавеку змалку рыецца дробненькі такі чорцік ці варочаецца паўнавартасны чорт. Але задача выхавання — вучыць юных абломваць гэтым унутраным дэманам рогі ды іклы, не даваць злу прарывацца ў свет скрозь цябе. Дык навошта ўводзіць ноч трыумфуючага д’ябла ў моду? У норму? У «традыцыю»?
Словам, сябры. Лічу, што так званы «Хэлоўін» трэба гнаць з Беларусі паганай мятлой. З асяроддзя сем’яў, з кампаніяў сяброў, з вуліцаў. Ну яго к чорту. Як і выскаленых зомбі, каторым нават маскаў апранаць не трэба — з крывавымі сьцягамі ля помнікаў Леніну на сёмага лістапада.
Хадзем лепей на Дзяды. У Курапаты. Да крыжоў», — піша Севярынец.
