 |
У літаратурна‑мастацкае ілюстраванае выданьне яго ўкладальнік Вольф Рубінчык уключыў вершы і нарыс, створаныя ў 1920‑я гады. Усе творы прадстаўлены на мове арыгіналу і ў перакладзе на беларускую мову. Сярод перакладчыкаў — Аркадзь Куляшоў, Рыгор Бярозкін, Хведар Жычка, Генадзь Бураўкін і іншыя.
У кнігу, ілюстраваную малюнкамі графіка Лазара Лісіцкага — сучасьніка паэта, уключаны біяграфічныя матэрыялы і фатаздымкі аўтографаў І. Харыка, а таксама дому ў мястэчку Зэмбін (цяпер вёска ў Барысаўскім раёне Менскай вобласьці), дзе ён нарадзіўся ў 1896 г. (па іншых дадзеных, у 1898‑м) у сям’і краўца.
Першыя вершы І. Харыка былі апублікаваныя ў 1920 годзе ў маскоўскай газэце на ідзіш «Камуністышэ вэльт». З 1928 па 1937 гады паэт жыў у Менску, дзе набыў вядомасьць пасьля публікацыі паэмы «Менскія балоты» (1928). У 1937 годзе па абвінавачаньні ў шпіянажы І. Харык быў расстраляны супрацоўнікамі НКУС. Рэабілітаваны ў 1956 годзе разам са сваёй жонкай Дзінай (1913 — 2003).
Імём паэта названы Менскае таварыства габрэйскай культуры і вуліца ў Зэмбіне. Творы І. Харыка перакладзены на многія мовы.
