У гутарцы з расейскімі журналістамі Аляксандар Лукашэнка пачуваўся разьняволена, і таму разам з шаблённымі тэзамі пра “саюзнае будаўніцтва” ў інтэрвію “КП” прагучала багата цікавостак.
У прыватнасьці, стала трохі ясьнейшая інтрыга з закрыцьцём\незакрыцьцём амэрыканскай амбасады на пачатку траўня. Памятаеце, як Вашынгтон нечакана тармазнуў ужо анансаванае цераз прэсу радыкальнае рашэньне?
Дык вось, па зьвестках Лукашэнкі, гэта Кандаліза Райс вырашыла, што ня варта секчы з пляча. “Па наяўных каналах я ёй падзякаваў”, — паведаміў ён.
Лукашэнка таксама даў зразумець, што парлямэнцкія выбары будуць пад жорсткім кантролем. Канешне ж, усё матывуецца клопатам пра паспаліты люд: “У Беларусі людзі ведаюць, што самае страшнае — парушыць стабільнасьць у нашым грамадзтве. Мы сёньня даводзім да ведама лідэраў апазыцыі, што мы зь імі жартаваць ня будзем”.
Зьвяртаюць на сябе увагу словы пра Казуліна. З аднаго боку, выразна чуецца рэха асабістых эмоцыяў (гэты матыў у гісторыі з Казуліным увогуле вельмі моцны): “…Калі ты учора з прэзыдэнтам еў з адной талеркі, а потым пачынаеш бэсьціць прэзыдэнта... Такога чалавека ўвогуле да ўлады нельга падпускаць”.
Зь іншага боку, прагучаў пасаж з намёкам на магчымыя тэрміны ды ўмовы вызваленьня зьняволенага № 1: “Зразумейце, нам выгадна Казуліна выпусьціць, ён усю апазыцыю разбурыць. Усю! Яны ж, небаракі, перажываюць, просяць мяне патрымаць яго ў турме хаця б да парлямэнцкіх выбараў...”.
Ці ня ёсьць гэта мяккім вылучэньнем умоваў заходнікам? Маўляў, вы ня надта чапляйцеся да нашых выбараў (мо’ яшчэ і пару-тройку мандатаў каму-небудзь з аўтсайдэраў сьпісу АДС адшкадуем), а мы пастфактум выпусьцім вязьня, якім вы так ужо апякуецеся.
Агульнае ж уражаньне ад палітычнай часткі інтэрвію (бо ёсьць яшчэ і “пра асабістае” — напрыклад пра сына Міколу) такое. З Расеяй — пэрыяд зацішша. Яе пляны накінуць свой рубель ды скупіць актывы пакуль што не знаходзяць гарачага водгуку. Як абарончы рэдут Лукашэнка выкарыстоўвае саюзную дамову 1999 году, у якой нябожчык Ельцын шырокім жэстам адваліў парытэтных правоў беларускаму боку.
Але Масква мяркуе: прыдзе коза да воза! Увосень можа пачацца гарачы торг за танны газ, і для расейскага боку надыдзе зручны момант нагадаць пра свае сустрэчныя ўмовы. Тады вызначыцца і сапраўдны кошт цяперашніх запэўніваньняў пра нібыта сяброўскія дачыненьні зь Мядзьведзевым.
Што ж да Захаду, дык тутэйшая ўлада не пакідае надзеі прарваць блякаду шляхам дэкаратыўных саступак. Хіба што зьявілася новая пазыцыя ў торгу: да палітвязьняў дадалося гіпатэтычнае каліва мандатаў для “так званай” апазыцыі.
ЗЫ. Каб ня блыталіся: паўнейшы варыянт інтэрвію — на маскоўскай вэрсіі сайту “КП”. А то многія заходяць на беларускую, а там пакуль што толькі фрагмэнт :)
