Кожны рэжым мае сваіх «псоў», якіх спускае з ланцуга на народ, што супрацьстаіць гэтаму рэжыму. Мае рэжым і слуг. Да слуг лукашэнкаўскага рэжыму можна аднесьці моладзевую арганізацыю БРСМ. Нічога новага ў гэтай арганізацыі няма, усё ёю перанятае зьяўляецца спадчынай камсамолу. Але ёсьць важнае адрозьненьне: за камсамолам была ідэя, хай сабе і ўтапічная. Калі запытацца ў БРСМаўцаў, якая ў іх ідэя, яны толькі плячыма сьцепануць.
Чаму БРСМ самы масавы? Бо туды зганяюцца «в добровольно-принудительном порядке» (парадак, які стае для беларуса паўсядзённай зьявай) альбо ўступаюць, каб як мага хутчэй прайсьці па службовай лесьвіцы. Нездарма галоўны БРСМавец ужо ў крэсьле дэпутата нацыянальнага сходу.
Адна мая знаёмая распавяла пра выпадак з часоў перадвыбарчае кампаніі гэтага году. На адным з унівэрсытэцкіх паседжаньняў актывістаў БРСМ інструктавалі: калі заўважыш, што хто-небудзь у тваёй групе ці на курсе агітуе за апазыцыйнага лідэра, неадкладна дакладвай пра гэта пэўнаму чалавеку. Як паслухаеш, аж ніякавата робіцца. Уявіць цяжка, што твой аднакурсьнік можа ў любы момант цябе закласьці.
А нядаўна міністар абароны Мальцаў заявіў, што прызыўнікам цяпер трэба мець характарыстыку ад БРСМ. Мо не за гарамі і стварэньне гвардыі, падначаленай асабіста «вялікаму правадыру»... Усё даволі змрочна выглядае, але кожны рэжым калі-небудзь сканчаецца. Пакуль існуе рэжым – існуе БРСМ. Іх лёс наканаваны.
Віталь Сымонік, tut.by
