Першая выстава прац беларускіх музыкаў «Музыка без межаў» пройдзе ў мінскай прасторы ЦЭХ з 9 па 19 сакавіка. Падзея закліканая паказаць розныя грані самавыражэння творчай асобы, а таксама паразважаць над актуальнай для Беларусі праблемай свабоды творчасці і яе межаў.
Падчас выставы можна будзе ўбачыць карціны і малюнкі Лявона Вольскага, лідара гурта «Крама» Ігара Варашкевіча, гурта «Палац» Алега Хаменкі, фронтмэна брэсцкіх панк-зорак «Дай дарогу!» Юрыя Стыльскага, Андруся Такінданга (Recha, Harotnica), Ганны Жданавай (Lilac), лідара гурта Znich Алеся Таболіча, Сяргея «Скрыпы» Скрыпнічэнкі (Žygimont Vaza) і Аляксандра Дземідзенкі (Re1ikt). Усе музыкі граюць у розных стылях, аднак, як высветлілася, іх аб'ядноўвае выяўленчае мастацтва. Як зрэшты і іншых музыкаў свету. Малявалі не толькі беларускія вакалісты, гітарысты і бубначы, але і многія сусветныя зоркі. Джон Ленан, Пол Макартні, Джымі Хендрыкс, Джэніс Джоплін, Джым Морысан, Сід Барэт, Том Ёрк, Джоні Кэш, Бона, Фрэнк Сінатра і нават нобелеўскі лаўрэат па літаратуры Боб Дылан вядомыя ў тым ліку і сваімі мастацкімі працамі. Што натхняе беларускіх музыкаў у выяўленчым мастацтве, можна будзе пабачыць ў мінскай прасторы ЦЭХ.
Увага! Выстава працягнецца толькі 10 дзён! Адкрыццё адбудзецца 9 сакавіка ў 19.00 і будзе суправаджацца сустрэчай з мастакамі. Сама экспазіцыя будзе даступная да 19 сакавіка.
Уваход: 1 рубель — у будні, 2 рублі — у выхадныя. Час працы выставы: 12.00-22.00.
Юрый Стыльскі - фронтмэн брэсцкіх панк-зорак «Дай дарогу!». Прага маляваць праследавала яго ўсё жыццё, пачынаў маляваць у школьных сшытках, пазней маляваў прышэльцаў пад уплывам кінафільмаў і ўдасканальваў свае навыкі, назіраючы за працай прафесіяналаў і праводзячы гадзіны з фарбамі і алоўкам. «Гэты працэс,калі з пустаты на тваіх вачах з'яўляецца, скажам, партрэт, мяне заўсёды зачароўваў!» - кажа Юра. Стыльскі не мае прафесійнай мастацкай адукацыі і дзейнічае, хутчэй, інтуітыўна, таму жартуе, што яго стыль утварыўся ад прозвішча «Стыльскі». У творчасці як музычнай, так і выяўленчай, Юра не прытрымліваецца нейкіх межаў, таму апошнім чынам задумваецца, да якога накірунку адносіцца яго праца. Жывапіс, у адрозненні ад музыкі, пагружае яго ў стан медытацыі і дапамагае расслабіцца, «а калі хочацца выйсці з гэтага трансу і ўзбадзёрыцца, я бяру ў рукі гітару!», - рэзюмуе музыка. У творчасці няма межаў, адзінае, што можа спыняць - адсутнасць жадання.
Лявон Вольскі — адзін з самых уплывовых беларускіх музыкаў пачаў маляваць з «самага-самага маленства, гадоў з 3-4», а далей была мастацкая школа, вучэльня. Вучыўся ў вядомага мастака Сяргея Каткова. Уплыў аказала вялікая колькасць людзей. Усё пачалося з імпрэсіяністаў, пасля былі постімпрэсіяністы, авангардысты, віцебская школа, амерыканскія авангардысты. Канкрэтнага стылю, у якім працуе, — няма. «Магу намаляваць і нешта абстрактнае, а магу і партрэт, і нават краявід», — кажа Лявон і прызнаецца, што часам можа не маляваць цэлы год, а пасля ўзяць і выдаць шэраг твораў. «На стварэнне і карцін, і песень натхняе жыццё. Аднойчы натхніў Адам Глобус. Я сустрэў яго неяк, а ён пытаецца: «Чаму ты даўно не малюеш?» Я задумаўся, пабег у краму, набыў усё неабходнае і намаляваў!». «Свабода творчасці не павінна нічым абмяжоўвацца. Свабода творчасці — гэта натуральнае жыццё. Мне ніхто не можа вызначыць, дзе межы маёй свабоды», — рэзюмуе Вольскі.
Ігар Варашкевіч - лідар славутага беларускага блюз-рокавага гурта «Крама», па ўласным прызнанні, у школьныя гады ён умеў добра маляваць эратычныя і нават парнаграфічныя коміксы, і калі б не стаў у выніку музыкам, то і працягнуў бы займацца гэтым. Развіваць свой мастацкі талент Ігар ездзіў з Баранавічаў у Нясвіж да свайго першага настаўніка, славутага мастака Міхася Сеўрука, вучня самога Фердынанда Рушчыца! Дагэтуль на самым бачным месцы ў кватэры Варашкевіча захоўваецца гравюра Сеўрука «Слуцкая брама». Цяпер Ігар пераважна займаецца камп’ютарнай графікай і малюе шаржы на сяброў і знаёмых.
Андрусь Такінданг вядомы як аўтар песень і фронтмэн гуртоў Recha і Harotnica, з апошнім выступаў на адным з найбуйнейшых оўпэн-эйраў Еўропы Opener ў Польшчы. Скончыў гімназію-каледж мастацтваў імя Ахрэмчыка і Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры. Андрусь кажа, што менавіта жывапіс дазваляе яму ствараць свой свет. Паўплывалі на яго творчасць Малыя галандцы, Мікалай Селяшчук і беларускі іканапіс. Свой стыль Такінданг вызначае як «акадэмічны інсіт», а сярод крыніц натхнення называе жаночую прыгажосць, хараство наваколля, Бога, гвалт і дарогі.
Андрусь лічыць, што спалучэнне музыкі і мастацтва дазваляе не заганяцца. «Не заганяюся задужа па мастацтве, бо ёсць музыка і наадварот. Яны вучаць, што ў творчасці найперш - творчая ідэя, выказванне, а жывапіс ці ноты - справа другая», - кажа ён.
Мяжой свабоды творчасці Андрусь бачыць толькі прафесійную дасканаласць, якую абмяжоўваюць час, цела і страх.
Сяргей «Скрыпа» Скрыпнічэнка — заснавальнік, гітарыст, вакаліст, аўтар тэкстаў і музыкі гурта žygimont VAZA. Яго мастацкі талент, бадай, быў прадвызначаны ўжо на генетычным узроўні. Бацька Сяргея — вядомы мастак-сюррэаліст Георгій Скрыпнічэнка. «Скрыпа» вучыўся ў мастацка-рэстаўрацыйнай вучэльні ў Міры, Беларускай акадэміі мастацтваў. Разам з жонкай, дызайнерам Юліяй Галавіной, заснаваў дызайнерскі лэйбл «Tank Press». Аздабляў дыскі беларускіх выканаўцаў. А да 600-годдзя бітвы пад Грунвальдам выдаў калекцыйную калоду карт.
Алесь Таболіч набівае тату спявачцы Русі
Алесь Таболіч - нязменны лідар вядомага беларускага пэган-метал-гурта Znich і сын мастакоў-жывапісцаў Марыі і Рыгора Таболічаў, што і абумовіла яго захапленне гэтым відам мастацтва. Алесь пераймаў вопыт бацькоў, а пасля вучыўся ў школе-інтэрнаце па музыцы і выяўленчым мастацтве імя Ахрэмчыка і скончыў факультэт дызайну Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў. У свой час на яго паўплывала творчасць Дзюрэра, Рэрыха і многіх іншых мастакоў. Алесь Таболіч таксама вядомы як майстар тату, адзін з пачынальнікаў плыні беларускай арнаментальнай татуіроўкі.
«Уся мая творчасць, музыка, дызайн, жывапіс, тату прасякнутая любоўю да роднай Зямлі ды этнасу, фальклору і традыцый - таго, чым могуць ганарыцца Беларусы», - распавядае Алесь. І яго карціны цалкам адпавядаюць гэтаму прызнанню.
Ганна Жданава атрымала вядомасць як загадкавая вакалістка гурта Lilac, калі ёй было 17 гадоў, а маляваць пачала з пяці. Лічыць, што для яе гэта спосаб вызваліць энергію праз кончыкі пальцаў, і кажа, што акурат любімыя мастакі паўплывалі на яе творчасць найменш - дзяўчына мысліць абстрактнымі вобразамі і мяркуе, што яе стыль можна назваць дзіўнай формай імпрэсіянізму: «калі я транслюю з галавы - гэта кіслотны сюр, непрапарцыйны, несфарамаваны і дзікі», - кажа яна.
«Свабода творчасці павінна абмяжоўвацца пэўнай этыкай - там, дзе ты выражаеш сябе, але не парушаеш межы іншых», - мяркуе Ганна.
Аляксандр Дземідзенка, нязменны бубнач гурта Re1ikt, хоць і не лічыць сябе мастаком, але маляваць любіў усё жыццё. Ужо ў чатыры гады выявіў сваю бабулю з дзядулем, якія плялі кошыкі. У школьныя гады забаўляўся коміксамі. «Я атрымліваю радасць, калі нешта крэмзаю на паперцы ці ў фаташопе. Проста акт творчасці дзеля творчасці. Медытацыя. Калі я нешта пачынаю маляваць, я не думаю пра тое, што мусіць атрымацца», — кажа Аляксандр. Як у музыцы, так і ў мастацтве ён любіць цікавыя спалучэнні і эксперыменты, а свой стыль вызначае як «Zuihitsu ў выяўленчым мастацтве». Патрэба ў маляванні звязаная і з музычнай дзейнасцю. Аляксандр займаецца аздабленнем розных рэчаў для гурта Re1ikt: мерч, дыскі, афішы.
