27 сакавіка ў Саўт-Рыверы памёр Віталь Цярпіцкі. Ён пражыў 94 гады.
Віталь Цярпіцкі нарадзіўся 3 лютага 1923 г. у Івянцы ў сям’і святара. Вучыўся ў настаўніцкай семінарыі ў Навагрудку, у чэрвені — у афіцэрскай школе БКА, з якой улетку 1944 г. апынуўся на эміграцыі. Лёс напачатку закінуў ва ўсходнюю Францыю. Там з сябрамі ўцёк да французскіх партызан, а потым у Італіі ваяваў з гітлераўцамі ў складзе брытанскай Арміі Андэрса.
Па дэмабілізацыі прыехаў у Брытанію, пражыў там чатыры гады, але пачуўшы, што ў амерыканскім Саўт-Рыверы арганізуецца беларускае жыццё, перабраўся з жонкай за акіян.
«Напрыканцы лістапада 1951 года я з жонкай Жэняй прыехаў у Саўт-Рывер. Тут ужо існавала першая беларуская царква, якая мясцілася ў невялікай зальцы. Царква была ўпрыгожана іконамі й царкоўнымі рэчамі, якія а. Лапіцкі прывёз з Нямеччыны. Вось тут я ўпершыню пазнаёміўся з а. Мікалаем, пра яго шмат чуў і чытаў. Зь першай сустрэчы завязалася ў нас цёплая прыязнь, а з ёй безліч планаў на будучыню. Мая жонка спаткала ў царкве шмат сваіх знаёмых з лагера Ватэнштэт у Нямеччыне, уключна з яго былым камендантам Святаславам Каўшом. Царкоўны стараста Хведар Высоцкі, чалавек па характары дынамічны й напорысты, уцягнуў мяне з арганізацыйны камітэт, які меў заняцца справамі пабудовы новай царквы і залы», пісаў ён.
Галоўным сваім дасягненнем на эміграцыі Цярпіцкі лічыў дзейнасць ў беларускім прыходзе. У сярэдзіне 1960-х ён узначаліў будаўнічы камітэт па ўзвядзенні новай царквы. І менавіта шмат у чым дзякуючы яму і паплечнікам гэтая царква была збудавана і аздоблена ўласнымі рукамі. Будавалі беларусы яе пяць гадоў.
Цярпіцкі нават выдаў кнігу «Гісторыя пабудовы царквы ў Саўт-Рыверы», дзе падрабязна апісаў падзеі 1950—1975 гг. і пералічыў усіх, хто ахвяраваў грошы на царкву.
Пахаваюць Віталя Цярпіцкага ў суботу на беларускіх могілках у Саўт-Рыверы.
