У 21-м нумары «Дзеяслова» надрукаваныя новыя апавяданьні Леаніда Дранька-Майсюка. У іх аўтар дае волю мове – і яна разьліваецца шырока, нібы Гарынь, і выносіць пісьменьніка далёка за рамкі дазволенага. Цікава назіраць, як зварот да карэннай, давыд-гарадоцкай дасавецкай мовы разьнявольвае мысьленьне, робіць яго таксама дасавецкім. Дарэчы, менавіта Л.Дранько-Майсюк стаў ляўрэатам прэміі «Дзеяслова» «Залаты апостраф» у галіне прозы за 2005 год.
У тым самым нумары – новы гістарычны раман Кастуся Тарасава «Аўдытарская праверка ў Нясьвіжы, альбо Скарб Нясьвіскага замку» з жыцьця Беларусі 250-гадовай даўніны, часоў заняпаду Рэчы Паспалітай.
Народны паэт Беларусі Ніл Гілевіч распачаў выдрук сваіх мэмуараў – першая частка, праўда, выглядае занадта традыцыйна, ёй бракуе нечаканасьцяў. Побач – пачатак хіба заўчасных мэмуараў Уладзімера Арлова.
У тым жа нумары – шмат вершаў Рыгора Барадуліна.
У травеньскім «ARCHE» друкуецца шэдэўр Рышарда Капусьцінскага – раман «Імпэратар» пра жыцьцё, цараваньне і скон апошняга нэгуса Этыёпіі Хайле Сэлас’е. Дарэчы, польскі пісьменьнік Капусьцінскі – адзін з намінантаў на Нобэлеўскую прэмію, наш зямляк. Ён родам зь Пінску, і ў верасьні сёлета мае адведаць сваю малую радзіму.
Пад крытычным мікраскопам «ARCHE» гэтым разам аказаўся ўганараваны прэзыдэнцкай прэміяй раман Алеся Наварыча «Літоўскі воўк».
Андрэй Хадановіч друкуе сваё эсэ, напісанае пад уражаньнем Плошчы.
А неадменна варта прачытаць у гэтым нумары эсэ «Тры дні, тры з паловай ночы і дзесяць сутак» Андрэя Баранава – найлепшае, што было напісана пра падзеі Сакавіка. Плошча, намётавае мястэчка і турма вачыма юнака, які ўсё гэта прайшоў.
Мікола Бугай
