На чарнасоценскім сайце «Тэлескоп» з'явіўся матэрыял, у якім аўтар абураецца ўдзелам прадстаўніка БПЦ Сяргея Лепіна ў святкаванні 100-годдзя абвяшчэння БНР.
У матэрыяле прыводзіцца прыватная перапіска Лепіна з Кірылам Авяр'янавым-Мінскім — гэта чалавек, якога некалі пазбавілі беларускага грамадзянства і забаранілі ўезд у краіну за антыбеларускую публіцыстыку.
Чарнасоценскі публіцыст Кірыл Авяр'янаў-Мінскі
Пачынаецца яна са звароту да пратаіерэя: «Патрыёты Белай Русі вамі незадаволеныя» (тут маецца на ўвазе чарнасоценская суполка «УКантакце» «Мы — патрыёты Белай Русі», якая шмат у чым складаецца з ботаў і расійскіх акаўнтаў — Рэд.).
«Я імі таксама [незадаволены], гэта не патрыёты, гэта здраднікі — тыя ж самыя «змагары», толькі з іншага боку. Звычайныя рускія нацыкі. І, мяркуючы па тэксце, злыя і не вельмі разумныя, — адказвае Лепін. — Іх палітычнае адлюстраванне — «ліцвіны» — таксама не ўхваляе БНР. Я не здзіўлюся, калі гэта адны і тыя ж людзі за тыя ж грошы».
Старшыня сінаідальнага інфармацыйнага аддзела БПЦ Сяргей Лепін
Далей Авяр'янаў-Мінскі спрабуе пахадзіць даўно бітым канём — кажа, што лозунг «Жыве Беларусь!» нацысцкі, бо яго выкарыстоўвалі калабаранты.
«Ну канечне! А лозунг «Слава Расіі» — гэта, пэўна, праява патрыятызму, так?», — кпіць з допісаў на старонцы правакатара Лепін.
Далей Лепін акадэмічна, са спасылкамі на крыніцы, тлумачыць Авяр'янаву, што лозунг «Жыве Беларусь!» сфармуляваны задоўга да Айчыннай вайны, а сучасную расійскую сімволіку таксама выкарыстоўвалі калабаранты.
«Яны яшчэ і трусы насілі, дык што нам, без трусоў цяпер хадзіць?», — працягвае куражыцца Лепін.
Далей, відаць, Сяргей Лепін узяў ды «прагугліў» асобу чалавека, які яму піша. Пад уражаннем ад убачанага святар піша правакатару:
«Упс. Мае калегі кажуць, што Вы — аўтар забароненага ў Расіі і Беларусі рускага нацысцкага сайта «Спутнік і Погром»? Што вы не прызнаеце існаванне беларускага народу, мовы, не прызнаеце беларускі суверэнітэт, і нават пагражаеце з'яўленнем аналагаў «ДНР» на ўсходзе Беларусі? Ці не самі Вы — аўтар гэтай бязмозгласці і тупасці, якая друкуецца ва ўказанай вамі суполцы?», — на гэтым выкладзеная перапіска сканчаецца.
Як сказаў Сяргей Лепін «Нашай Ніве», ніякага дазволу на публікацыю перапіскі ён не даваў, а ягоныя ўражанні ад кантакту з гэтым чалавекам «вельмі непрыемныя».
