Жыцьцё пад лёдам
Некаторыя кажуць: у Беларусі нічога не адбываецца. Гістарычна краіна сапраўды перажывае палярную ноч. Але і пад лёдам цяперашняга жыцьця, у якім мараль падмененая мэтазгоднасьцю, а нацыя адчужаная ад дзяржавы, бруяць крыніцы, прабіваючы дарогу да «акіяну, якому імя Беларусь», як пісаў сёлетні юбіляр Уладзімер Караткевіч. Там, пад гладкім лёдам стабільнасьці – жывое жыцьцё, там фармуецца рэльеф будучыні.
Тыя, хто шукае герояў на гладкім лёдзе стабільнасьці, маюць клопат. Як вызначыць урадоўца году, калі там не засталося ніводнага чалавека з пазыцыяй? Хіба назавеш асобай году Сьцяпана Сухарэнку за тое, што таварыш праз 15 гадоў пасьля падзеньня турмы народаў хоча жыць па савецкіх законах?
Уключыце тэлевізар – ім няма каго паказваць, апроч аднаго чалавека. Сыстэма, якую сымбалізуе Кадэбіст-Ідэоляг, не прадугледжвае жывых герояў. Ёй ня трэба асобаў, бо на іхным фоне той адзін чалавек выглядае на сваю цану.
Выклік году – Мілінкевіч
Выклік году кінуў Аляксандар Мілінкевіч. Абсалютна невядомы тры месяцы таму, сёньня ён – увасабленьне выкліку, які незалежнае грамадзтва кінула дыктатуры. Мілінкевіч рызыкуе дзеля прынцыпаў, дарагіх кожнаму свабоднаму беларусу. Ён дзейнічае ў сытуацыі, у якой іншыя атрасаюць рукі.
Ян Павал ІІ. Сыход году
Вясна гэтага году асьвяцілася паміраньнем. Ян Павал ІІ быў першым у гісторыі папам, які павітаў беларускіх вернікаў па-беларуску. Ён быў таксама папам, які вымавіў словы «Ня бойцеся». І яны зьмянілі Цэнтральную Эўропу. Шкада, што ён так і не наведаў Беларусі.
Госьць году – Том Стопард
Госьцем году ў Беларусі стаў Том Стопард. Сусьветна вядомы драматург прыляцеў у Менск, каб паўдзельнічаць у рэпэтыцыях падпольнага Свабоднага тэатру. Геній умее зь першага позірку бачыць істотнае. Стопард знайшоў час наведаць падпольны Беларускі ліцэй.
Спартовец году – Іван Ціхан
Самым яскравым спартоўцам году быў слонімскі малатабоец Іван Ціхан, двухразовы чэмпіён сьвету. Ён увасабляе беларускую сілу – зычлівую і цягавітую.
Новая хваля беларускага року
«Таварыш Маўзэр», «Глюкі», «IQ-48», Руся, «Тарпач»... Малады беларускі рок займеў рэальную папулярнасьць. Іх пазнаюць, іх дыскі шукаюць, іх песьні слухаюць праз Інтэрнэт. Дзеці «N.R.M.» выйшлі на вяршыні гіт-парадаў, бо, як і бацькі, не баяцца гаварыць істотныя рэчы.
Год мэцэнатаў
Пакуль дзяржава занятая змаганьнем з уласным народам, культурныя праекты зьдзяйсьняюцца ў Беларусі ўсё больш за прыватныя грошы. Валянціна Дучыц арганізавала выставу твораў свайго бацькі Мікалая. Нашчадкі Яна Скрыгана выдалі ў «Залатой сэрыі» «Беларускага кнігазбору» збор твораў гэтага найтанчэйшага ў нашым пісьменстве стыліста. Міхась Скобла і «Лімарыюс» выдалі кнігу году – эпісталярны зборнік Ларысы Геніюш. Адліты Звон Свабоды. А колькі ўсяго зафундаваў Пятро Краўчанка…
Мастак году – Артур Клінаў
Чалавекам году ў галіне мастацтва, на думку «НН», стаў Артур Клінаў. Без дапамогі гулякаў зь Міністэрства культуры ён выдаў анталягічны альбом «Горад СОНца», які стварае «Вобраз Радзімы». Такой працы не было з часоў Пазьняковага фотаальбому «Менск», гэта значыць, з 1967 году.
Рэжысэр году – Мікалай Пінігін
вярнуўся ў Менск, каб паставіць непастаўнае – Коласавага «Сымона-музыку». Ягоная містэрыя стала самай яскравай тэатральнай падзеяй і ўвойдзе ў клясычны рэпэртуар беларускага тэатру.
Філёзаф году – Пётра Рудкоўскі
Гэты манах-дамініканец быў уганараваны прэміяй часопісу «ARCHE» «За сумленнае слова». Крытэр быў строга фармальны: артыкулы П.Рудкоўскага самыя наведваныя з матэрыялаў часопісу, якія выстаўляюцца на інтэрнэт-сайце. П.Рудкоўскага вылучае шырыня зацікаўленьняў: філёзаф, тэоляг, грамадазнаўца, ён карэктна вярнуў у беларускае мысьленьне этычны акцэнт. Ягоныя творы кантрастуюць з кактэйлем з постмадэрнісцкага рэлятывізму і прэмадэрнісцкай мэтафізычнасьці, уласьцівых беларускай інтэлектуальнай думцы 1990-х.
Навуковец году – Мікола Кацук
Мікола Кацук – сацыёляг, які пачаў пісаць якасную аналітыку на беларускай мове, адкінуўшы карпаратыўную этыку, што гэта забараняла. У гэтым нумары выходзіць гутарка зь ім.
