«Наша Ніва» працягвае публікаваць размовы са школьнікамі, якія набралі 100 балаў на ЦТ па беларускай мове.
Чытайце таксама: Мінчанка Настасся з ідэальным атэстатам і 100 баламі па ЦТ: «Дома ў нас гучыць толькі беларуская мова»
Чытайце таксама: «Хачу стаць настаўнікам, а пасля пайсці ў палітыку»: хлопец з Пружанаў набраў 100 балаў на ЦТ па беларускай мове
Цяпер мы пагаварылі з выпускніцай Ліцэя БДУ, мінчанкай Аляксандрай Піліповіч-Сушчыц.
Дзяўчына здала беларускую мову на 100 балаў і збіраецца паступаць на літаратурную работу факультэта журналістыкі БДУ.
«Чаму я здавала беларускую? Гэта прынцып: я скончыла ліцэй БДУ, правучыўшыся тут, складана не здаваць беларускую мову. У мяне была цудоўная настаўніца, якая натхняла. І хаця я вучылася ў класе, дзе профільны прадмет — руская мова, беларускую мне ўсё роўна здаваць лягчэй, бо яна свая. І яна больш папулярная ў ліцэістаў», — тлумачыць Аляксандра свой выбар.
«Пра самаідэнтыфікацыю ў маім узросце казаць цяжка, месцы, дзе мы самаідэнтыфікуемся — гэта выбар беларускай мовы ў банкаматах. Мне таксама шмат даў бацька, ён з Палесся і лічыць сябе такім сапраўдным беларусам. Я жыву з бацькамі, бачу гэта і пагаджаюся».
Бацька Аляксандры — фатограф, маці — тэкстыльны дызайнер.
«Не скажаш, што мова ў нашай краіне на пачэсным месцы, — працягвае Аляксандра. — Але аптымізму дадае тое, што ідзе нейкі рух. Мова стала часткай сеціва — там, дзе людзі не гавораць, яны хаця б намагаюцца пісаць, самі і без прымусаў. Натхняе ўзор Чэхіі, дзе людзі самі адрадзілі мову. У нас сітуацыя іншая, канечне.
Наўрад ці ў нас бракуе чалавечага жадання, хутчэй — дапамогі дзяржавы. Усе ведаюць, што нават у беларускамоўных школах не ўсе прадметы выкладаюцца па-беларуску».
Бацькі дзяўчыны.
Таксама Аляксандра наракае на школьную праграму беларускай літаратуры — там, кажа яна, цікавыя творы нібы прытойваюцца і з'яўляюцца ў праграме толькі ў апошнія два гады вучобы.
Таксама выпускніца сфармулявала некалькі парад для людзей, якія хацелі б узбагаціць сваю паўсядзённасць мовай.
«Найперш, заводзьце адпаведныя знаёмствы. Мне вось пашцасціла — у маім асяродку ёсць беларускамоўныя людзі. Такія сустрэчы натхняюць і вучаць. Таксама чытайце літаратуру, яна вельмі разнастайная, гэта не толькі вайна і вёска. Калі цікавіцца і шукаць, то можна знайсці нешта, што спадабаецца менавіта вам і ўзбагаціць вас. Таксама трэба пераадольваць сябе — калі чалавек хоча быць беларусам, але баіцца, то трэба выйсці з зоны камфорту і паспрабаваць загаварыць адзін раз, або знайсці сябра і зрабіць гэта разам. Ну і раю пачынаць з сацыяльных сетак — так лягчэй, бо ёсць час для перакладу, пакуль малы запас словаў і думаецца яшчэ па-руску. Я ведаю прыклады, калі людзі па тры гады пісалі, а калі набраліся лексікі і знайшлі ўпэўненасць, то сталі і ў жыцці гаварыць», — падсумоўвае дзяўчына.
