гурт Restart (фота - Алесь Кудрыцкі)
Трэба — выхаваць рок-зорку. Рэцэпт такі: «Бярэм альтэрнатыў-постгранжыста, кантры-кор-мэталіста і паган-блюз-рэйвіста — кідаем іх ў адзін кацёл (клюб «Гудвін») і пад шэфствам Віталя Супрановіча, кіраўніка «Беларускай музычнай альтэрнатывы», га(т)дуем вартую альтэрнатыву нішчымным калдунам і саладухам беларускай музычнай кухні».
— Ці можна выхаваць рок-зорку? — хітравата, па-ільічоўску ўсьміхаючыся, перапытваецца галоўны ўлісавец Слава Корань. — Выгадаваць пэўна, не. Але падказаць сёе-тое, накіраваць у слушнае рэчышча можна. Напрыклад навучыць маладняк такім базавым рэчам, як запіс.
— Выхаваць рок-зорку? — цяпер пераймае нас імпазантны Вітаўт Мартыненка, адзін з аўтараў зборніку «222 альбомы беларускага року». — Рок-школа — гэта хутчэй ня спосаб выхаваць рок-зорку, а нагода знайсьці яе. У нас жа процьма талентаў! Да таго ж мы кажам ня толькі пра выканаўцу, а пра цэлы гурт, а гэта ж індустрыя: гурт укладае грошы — купляе апаратуру. Выгадаваць немагчыма, а даць выказацца і дапамагчы раскруціцца — гэта мус.
Цалкам вераемна, што менавіта ад нежаданьня рок-сьветачаў выхоўваць у строгасьці будучых зорак, моладзь на «Рок-школе», як і ўсе папярэднія «выпускі» рок-музыкантаў за апошнія гадоў 40, атрымалася хуліганская, маральна разложаная і далёкая ад народу.
1.Хуліганская
Сьвята непаслухмянасьці ішло спраўным чынам. Мала таго, што «Кашлаты Вох» навогул адмаўляецца ад традыцыйных інструмэнтаў, без звыклых фузоў урэзвае фальклёрную дударскую музыку, дык іхні гітарыст яшчэ на пытаньне, што вы зробіце зь першым заробленым мільёнам, адказвае: «Я ведаю, што нашыя хлопцы зробяць са сваёй доляй — адразу прап’юць. А я вось ня ведаю: ці адразу прапіць, ці сьпярша купіць гітару, а ўжо потым яе прапіць».
Аптымістычныя шпанюкі з гурту, што меў быццам бы патрыятычную назву СкаРБ, хоць і драйвова прапяяўшы, адказалі, што на першы зароблены гітарным мазалём мільён купяць якісьці востраў і зьедуць туды «з вагонам 98-ага» на ПМЖ, а першы вялікі канцэрт хацелі б не на халоднай Радзіме, а на сонечнай Ямайцы. І толькі «голыя манахі» , былыя панк-хуліганы, скрасілі карціну: пад іх апакаліптычна-інтэлігентны сплін было хораша і амаль спакойна.
2. Маральна разложаныя
Канцэрт праходзіў пад эгідай ўсебеларускай ініцятывы «Будзьма!», якая займаецца папулярызацыяй беларушчыны. Вядоўца, Ільля Маліноўскі, паспрабаваў распавесьці пра тое публіцы, але як высьветлілася, гэтага рабіць было ня варта. «Чым займаецца спонсар мерапрыемства, ініцыятыва «Будзьма!»?» — пытае ён. «Выпіць», — нясецца з танцполу. «У прынцыпе правільна, — азадачана адказвае вядоўца. — «Будзьма!» як тост займаецца выпіць. Не, пачакайце, ня блытайце мяне: «Будзьма!» як арганізацыя, чым займаецца?» «Сэксам», — натхнёна сачыняў на хаду натоўп. «Правільна», — ужо стомлены выбрыкамі публікі з усім пагаджаецца Маліноўскі.
Тым часам на сцэну вылез нейкі завітаўшы на агеньчык таварыш і ў мікрафон сказаў сакральную, для тых, каму не хапае, фразу: «Яізьвіняюсьрэбята!» Але гэтым разам вядоўца не згубіўся: «Дзякуй, даражэнькі, што вы распавялі нам гісторыю свайго жыцьця і да пабачэньня!». Расчулены ветлым зваротам, таварыш па-братэрску абняўся і паступова, на нягнуткіх нагах, рэціраваўся.
Потым усёй заляй выклікалі дух Піта Паўлава. Дух тым часам сядзеў за столікам на другім паверсе і асабліва не сьвяціўся.
3. Далёкія ад народу
На пытаньне, які стыль яны граюць, Сьвета Жаркевіч, басістка менскага Restarty, не міргнуўшы вокам, адказала: «краставы-псыхадэлічны-сымфа-мэтал-хард-кор з элемэнтамі індустрыяльнага панк-року і готыкі». І праз каторы час жаночая банда сапраўды выкінула гэта ўсё ў музычным эквіваленце на крыху (закрэсьлена) няслаба ашалелую публіку. Дзяўчаты далі такога чаду, што выхадзіць з клюбу неяк не хацелася. Хацелася памерці. Ад ракенрольнага шчасьця.
А калі шчыра, то дух сапраўднага року лунаў у «Гудвіне». І як дадаў Вітаўт Мартыненка, што «хоць рок-музыку асабліва не выгадуеш, але гадаваць варта, бо колькі можна зацыклівацца на «Краме» і НРМ?»
Падзівіццца на гурты і прагаласаваць за тых, хто найбольш падабаецца, можна тут.
