Канферэнцыя, прысвечаная 120‑годдзю з дня нараджэння беларускага грамадскага і рэлігійнага дзеяча Лукаша Дзекуця‑Малея, прайшла 22 лістапада ў Мінскай багаслоўскай семінарыі евангельскіх хрысціян‑баптыстаў.
Выступоўцы называлі Л.Дзекуця‑Малея «героем веры» і падкрэслівалі, што сёння важна не толькі зразумець такіх людзей, але і браць з іх прыклад.
У прыватнасці, як зазначыў выканаўчы дырэктар беларускай службы хрысціянскай радыёвяшчальнай арганізацыі «Транссуветнае радыё» (Брэст) Сцяпан Пекун, Дзекуць‑Малей з’яўляецца «змагаром за свабоду сумлення і пламенным патрыётам». У 1918—1920 гады Дзекуць‑Малей займаўся стварэннем беларускіх школ, дапамогай сіротам і місіянерскай дзейнасцю на Гродзеншчыне. З 1921 года і на працягу 20 гадоў ён узначальваў евангельскую абшчыну на Брэстчыне, а таксама адкрыў у Брэсце Дом малітвы з прытулкам для дзяцей‑сірот, навучаннем настаўнікаў нядзельных школ, курсамі для прапаведнікаў і рэгентаў.
Дзекуць‑Малей разам з Антонам Луцкевічам пераклаў на беларускую мову і выдаў ў 1931 годзе ў Хельсінкі (Фінляндыя) 25‑тысячным накладам «Новы Запавет і Псалмы».
Паводле слоў доктара гістарычных навук, прафесара Захара Шыбекі, Лукаш Дзекуць‑Малей быў адным з тых, хто спрабаваў зрабіць пратэстантызм беларускай нацыянальнай царквой у Заходняй Беларусі.
З.Шыбека лічыць, што жыццё Дзекуця‑Малея з’яўляецца «яскравым пракладам таго, як пратэстантызм на мове народа абуджае ў ім дух творчасці і прадпрымальніцтва.
