Піша Вядзьмак-Лысагорскі ў сваёй новай іпастасі.
Я любіў цібя, Расія:
Залатыя купалы,
Нефцегазавую сілу,
Льготы, крЭдзіт, даларЫ...
А ціпер сіжу асіплы,
Лысы, грусны і адзін.
Этат Вова очань хітры —
Не памог і Барадзін.
І яго втарая сушчнасьць —
Мелкі гадзкі Медзьвядзёў —
Тожа нас ні хоча слушаць.
Ах, прашчай мая любоў...
Павярну на запад вектар,
Смажу лыжы — і апяць...
Хто тут глаўны, гдзе дзірэктар?
Дайце вас пацалаваць!