Калі ты гаворыш па-беларуску, гэта дапамагае ў большасьці дзяржаўных і недзяржаўных установаў. Піша Руслан Равяка.
На ТВ трансьлююць новае шоў. Нявесты ўдзельнічаюць ў розных выпрабаваньнях (забегах, віктарынах, конкурсах). Найлепшая атрымае добры пасаг. Глядзіць мая жонка…. Яна і паклікала мяне. Хадзі сюды, цікавае пакажу. Адна маладуха адказвала на ўсе пытаньні строгай камісіі толькі па-беларуску. У наступную нядзелю жонка радасна паведаміла, што наша знаёмая заняла высокае месца. І размаўляла, «як ты, на тваёй неправільнай, няшкольнай мове. І мужык яе такі самы, з тваіх знаёмых…»
Жонка дасюль верыць, што ўсе беларускамоўныя ведаюць адзін аднаго.Да шлюбу пацягаў я яе крыху па нашых вечарынах… Жонка, як і шмат хто, мяркуе, што беларускамоўных некалькі тысяч, і яны ўсе ведаюць адзін аднаго і дапамагаюць пры магчымасьці. І галасуюць адзін за аднаго.
Але справы ня ў думках маёй жонкі. Справа ў той салідарнасьці, якую далёкія ад беларушчыны беларусы ўяўляюць сабе. Што б ні казалі, а шараговы беларус ня верыць у неаплатнасьць нашага існаваньня. Маўляў нешта вам плацяць… Калі ня ўрад Злучаных Штатаў, дык хаця б беларускія эмігранты, зь якімі ўсе беларускамоўныя абавязкова ж знаюцца. А тыя за акіянам спрэс заможныя і дзьве траціны прыбытку выдаткоўваюць на беларускія справы... Так думае беларус.
Далёкія ад палітыкі людзі ня вераць у раздрай між нацыяналістамі. Як жа, у іх жа ва ўсіх ёсьць пункт яднаньня — мова.
І сапраўды, мова!
Знаёмыя беларускамоўныя распавядаюць, як мова дапамагае ў большасьці дзяржаўных установаў.Адны чыноўнікі маюць затоеную сымпатыю да мовы. Ня толькі яны — большасьць людзей у Беларусі маюць да яе сымпатыю, нават калі самі не гавораць.
Другія вельмі ж баяцца скаргаў, а беларускамоўны — гэта патэнцыйны скаргападаўца. Таму лепей пытаньне адразу вырашыць, чым пасьля адпісвацца.
Паказальная гісторыя аднаго беларускамоўнага прадпрымальніка з нашых Баранавіч. Яго дачка ня здолела атрымаць інтэрнату ў ВНУ. Маці стамілася абіваць парогі розных інстанцый. Беларускамоўны бацька звярнуўся ў апошнюю інстанцыю — да сакратаркі БРСМ навучальнай установы. Якое ж дзіва было, калі
сакратарка патрыётаў, пачуўшы родную мову, таксама пераключылася на яе.Цягам колькіх хвілінаў пытаньне з інтэрнатам было вырашана. Найбольш падзівілася жонка, а пасьля знайшла гэтаму лягічнае тлумачэньне — вы ж беларускамоўныя адзін аднаго ведаеце і дапамагаеце.
