Ці надзене лідар Моладзі БНФ кірзачы? Фотакарэспандэнтка НН наведала Франака Вячорку, які абследуецца ў вайсковым шпіталі.
Каб патрапіць у Рэспубліканскі Вайсковы шпіталь, трэба прайсьці праз «вяртушку». Ахоўнік пытаньняў не задае, і я бесперашкодна кіруюся ў будынак 2‑й кардыялогіі, куды даставілі «заклічніка» Франака Вячорку.
Лідэр Моладзі БНФ сустракае мяне на ганку ў даўгім халаце і дзіўных ботах. «Вопратку і абутак выдалі, — гаворыць Франак. — У мароз цёпла, натуральная воўна. Боты — скураныя. Выглядаюць, праўда, трохі па‑савецку».
Пакуль падымаемся ў палату, малады палітык дэманструе прыбор для вымярэння ціску, які на суткі прымацавалі да цела. За паўгадзіны, што я правяла ў шпіталі, штуковіна пачынала працаваць тройчы.
Нагледзячы на прыёмны час, наведвальнікаў у шпіталі амаль няма. Дый пацыентаў небагата — ў палаце апазіцыянера палова ложкаў вольныя. Добры рамонт у сталоўцы, банкамат і інфакіёск «Беларусбанка» ў холе, ёсць нават шпітальны кінатэатр — адчуваю, што я патрапіла ў медычную ўстанову не для шараговага грамадзяніна.
У палаце №319, дзе ляжыць Франак, кідаюцца ў вочы іконы на сценах, памазок для галення (няўжо такімі яшчэ карыстаюцца?!) і дзве шапкі‑ушанкі на паліцы (адна каракулевая, другую я не змагла ідэнтыфікаваць). Як гаворыць сам Франак, тут лякуюцца «сталыя вайскоўцы, якія працягваюць жыць у Савецкім Саюзе». Па іроніі лёсу, самога Вячорку размесцілі на тым жа ложку, дзе год таму праходзіў абследаванне актывіст Моладзі БНФ Зміцер Жалезнічэнка (цяпер ён служыць у транспартных войсках у Жлобіне).
Тое, што Франака адправяць‑такі служыць, ужо не выклікае сумневу ні ў кога. «Сябры нават цукеркі прыносяць «Генеральскія», — кажа Вячорка‑малодшы. — Званіў Жалезнічэнка, гаворыць, што ягоныя камандзіры ўжо чакаюць мяне ў сваю частку».
«Атмасфера тут такая, што знікаюць усе хваробы, — жартуе актывіст. — Сасуды — пашырыліся. Паралапс мітральнага клапану амаль загаіўся, гастрыт адышоў. Гастрыт, які ёсць амаль у кожнага — у мяне не знайшлі! Добра, што хоць група крыві не змянілася».
Нашую размову перапыняе маладая асоба ў белым халаце, якая літаральна ўрываецца ў палату: «Франак, Вы хоць на вячэру хадзілі?»
Развітваемся. У калідоры некалькі мужчынаў пенсійнага ўзросту глядзяць фрыстайл па тэлевізары. У Франака зноў спрацоўвае апарат па вымярэнні ціску. Паказвае 170 на 110. «Падвышаны, — з аптымізмам канстатуе актывіст. — Яшчэ пазмагаемся!».
З валасамі прыйдзецца развітацца?
Шпітальныя боты - як у Хрушчова
