«Паважаныя мовазнаўцы, падкажыце, як па-беларуску называецца шкодная жанчына? Не ў сэнсе лаянкі, а каб падкрэсліць асаблівасці характару (тое, што па-руску «стерва»)», — запытаўся ў суполцы «Толькі пра мову» адзін з удзельнікаў.
Што прапаноўвае шаноўная публіка?
Вось пісьменнік Валер Гапееў лічыць, што праблемы такой не існуе: «Сцерва — агульнаславянскае слова. То чаму нельга пісаць у беларускай мове?» — і прыводзіць артыкул са слоўніка: «Сте́рва ж., сте́рво «падаль» (Даль), укр. сте́рво, блр. сце́рва, др.-русск. стьрва ж., стьрвь ж. «труп», русск.-цслав. стьрвь νεκρός (Срезн. III, 586), болг. стръв, сербохорв. стр̑в м., словен. stȓv, род. п. -ȋ, ж., «жердь в стогу», ostȓv «сухое дерево для насаживания снопов», польск. ścierw, ścierwo «падаль», в.-луж., н.-луж. śćerb — то же».
Шмат хто ўзгадвае слова «лярва», але адна з удзельніц суполкі ўдакладняе: «Лярва — гэта больш пра лянівую. Мой дзед асабліва любіў гэтае слова і часта выкарыстоўваў». Адна з удзельніц дыскусіі так тлумачыць гэтую абразу: «Лярва — гэта гуляшчая жанчына. Яна з мужа ўсю жыццёвую энергію высмоктвае».
Вольга Кузьміч прывяла вычарпальны пералік з мовы вёскі Мосар Ушацкага раёна: «Нялюдская, праціўная, зайздрослівая, дрынданутая, звяглівая…».
Гучаць яшчэ варыянты: язва, вэрла, пэхавая, зараза, паскуда, падла, шэльма.
А які варыянт можаце прапанаваць вы, як у вас называлася «нахабная, бессаромная жанчына», «сцерва»? Пакідайце каментары.
