«Курт — гэта... Я не ведаю, ці жадалася бы мне назваць яго геніем. Ён цудоўны аўтар песень. Ён класны хлопец. Ён ціхі чалавек. Па большай частцы яго ціхасць не раздражае. Часам здаецца, што ён сапраўды засмучаны, але на самай справе гэта не так. Яго ў нейкім сэнсе цяжка зразумець. Курт... Я ніколі не сустракаў нікога такога, як ён... У яго свой спосаб напісання песень, сапраўды простых, амаль дзіцячых, якія доўга сядзяць у галаве. Курт можа пісаць песні, якія настолькі простыя, што яны назаўжды застануцца ў галаве...»
Dave Grohl
«Я думаў, што ён быў адным з найболей прыгожых і ціхіх людзей. Я заўсёды адчуваў узмоцненае пачуццё ўяўлення вакол яго праз яго музыку і абвостранае пачуццё атмасферы»
Curt Kirkwood (MEAT PUPPETS)
«Памятайце Курта такім, якім ён быў: клапатлівым, высакародным і мілым»
Krist Novoselic
«Я не думаю, што хто‑небудзь з нас сёння быў бы тут, калі бы не Курт Кабэйн»
Eddie Vedder (PEARL JAM)
«Ён быў цудоўным чалавекам, ён быў сапраўдным джэнтльмэнам... Я па гэты дзень веру ў тое, што гэта самая лепшая група (NIRVANA) з тых, якія я калі‑небудзь бачыў. І я сумую па гэтым хлопцу больш, чым магчыма гэта выказаць»
Mark Lanegan (SCREAMING TREES)
«Майму мужу таксама на самой справе падабалася NIRVANA... Мы плакалі, быццам бацькі, калі ён памёр. NIRVANA была першай групай за шматлікія гады, якая бы мне спадабалася... Яны былі групай, з якой я звязвала шмат надзей, надзей для ўсёй музыкі»
Patti Smith
Засталіся яго словы...
«Я быў незвычайна шчаслівым дзіцем. Я стала крычаў і спяваў. Я не ведаў пачуцця меры. У выніку мяне білі дзеці, таму што я так заводзіўся, калі жадаў гуляць. Я ставіўся да гульні вельмі сур’ёзна. Я быў проста на самай справе шчаслівы.»
«У мяне заўсёды было пачуццё, што я ведаў: тое, што я раблю, — вельмі асаблівае. Я ведаў, што гэта лепш, нават нягледзячы на тое, што тады я не мог гэтага даказаць. Я ведаў, што ў мяне было нешта, што бы я мог прапанаваць, і ў выніку што ў мяне будзе магчымасць паказаць людзям, што я мог пісаць добрыя песні, мог зрабіць сваё музычнае унясенне ў рок–н–рол.»
«Я думаю, што я спачатку жадаў быць ананімным. Я на самай справе падумваў змяніць сваё імя для запісу «Nevermind». Але затым я проста вырашыў правільна напісаць яго. Я проста жадаў, каб гэта бянтэжыла... Я жадаў, каб ніхто не ведаў майго сапраўднага імя, каб калі‑небудзь зноў стаць нармалёвым гараджанінам.»
Аднойчы група адправілася на вялікі лэйбл, дзе громкагалосы службовец прамукаў праз свой велічэзны стол: «Чаго вы, хлопцы, жадаеце?» «Мы жадаем быць самой па‑чартоўску знакамітай групай у свеце», — адказаў Курт. «Гэта менавіта тое, што я жадаў пачуць!» — адказаў працаўнік кампаніі. — «Ніякай гэтай мудатні! Ніякіх пабудоў з цаглінкі за цаглінкай! Ды пайшло яно! Гэта класна!»
«Я пачынаю разумець, чаму так прутка было даваць інтэрв’ю, калі выйшаў «Nevermind». Людзі слухалі песні і прасілі іх растлумачыць, а ў мяне ніякіх меркаванняў датычна іх не было. У іх у асноўным гаворыцца адно і тое ж. У мяне канфлікт паміж дабром і злом, мужчынам і жанчынай, і яны аб гэтым».
І засталіся яго песні...
