1 лістапада ў міліцыю прыйшоў 60-гадовы жыхар вёскі Улессе, што ў Докшыцкім раёне (Віцебская вобласць). Ён паведаміў, што знік яго стрыечны брат Аляксандр Хацкевіч. Міліцыя пачала пошукі.
Высветлілася, што мужчыну забілі і закапалі ў лесе. У якасці падазраваных затрымалі сына загінулага і яго сябра.
«Наша Ніва» высветліла падрабязнасці трагічнай гісторыі.
Аляксандру Хацкевічу было трохі за 50. Яго сыну Ягору — 24.
Ягор Хацкевіч. Фота з сацсетак
«Аляксандр займаўся тым, што збіраў грыбы, ягады, зёлкі, пасля здаваў іх за грошы. Гэта фактычна адзіны заробак у мясцовых жыхароў ва Улессі, — распавяла «Нашай Ніве» суседка Хацкевічаў. — Грошы невялікія, але галоўнае, што набывалі Хацкевічы, — гэта алкаголь. На прадукты траціліся мінімальна».
Хацкевіч жыў у доме разам са старэйшым братам і сваім сынам.
«Яго жонка, маці Ягора, загінула даўно, каля 18 гадоў таму. Яе забіў бацька на вачах у маленькага сына. Ён штурхнуў яе, жанчына ўпала, моцна ўдарылася і памерла на месцы», — расказваюць суседзі.
Праўда, сястра загінулага абвяргае — кажа, гэта чуткі.
«У жонкі здарылася кровазліццё ў мозг. Ляжала з сынам на канапе, глядзела тэлевізар — і раптам страціла прытомнасць. Памерла на месцы, — кажа Святлана, сястра Аляксандра. — А Аляксандр тады быў п’яны. Яго спачатку забіралі ў міліцыю, доўга там трымалі, але ўсё ж адпусцілі. Затое пазбавілі бацькоўскіх правоў. Сына забралі ў дзіцячы дом».
Пазней Аляксандра нават пасадзілі — але за тое, што не плаціў дзяржаве аліменты на ўтрыманне сына. Пасля зняволення Аляксандр жыў то ў адной сястры, то ў другой. Працаваў па саўгасах. Выпіваць, праўда, так і не кінуў.
«Ягор у гэты час быў у дзіцячым доме. Аляксандр так і не аднавіў бацькоўскія правы.
Ягор увогуле быў даволі адэкватным хлопцам гадоў да 17. Пасля ён паступіў у вучэльню, яму выдзелілі пакойчык у Віцебску. З’явіліся новыя знаёмыя — не самыя лепшыя. З імі хлопец пачаў выпіваць і сам. Часам нават нюхаў клей», — расказвае знаёмая Ягора.
Тым часам Аляксандр, бацька хлопца, вярнуўся у родную вёску Улессе. Жыў там у адным доме з родным братам. Разам яны пілі.
Ягора усё ж адлічылі з каледжа за кепскую вучобу. І хлопец таксама вярнуўся ва Улессе — у дом да бацькі і дзядзькі. Займаўся тым жа, што і яны: збіраў грыбы, ягады. Разам з бацькам і дзядзькам піў.
Часам Ягор вяртаўся ў Віцебск, спрабаваў знайсці працу, але не атрымлівалася. І хлопец вяртаўся ў вёску, да сваякоў і выпіўкі.
Калі Ягор і зарабляў капейчыну, то частку аддаваў бацьку — той настойваў, маўляў, жывем разам, трэба выдаткі дзяліць. Нярэдка Ягор з бацькам сварыліся, скандалілі, высвятлялі адносіны. Ягор неадназначна ставіўся да бацькі: і любіў яго, і ненавідзеў адначасова. Бывала, казаў: хачу, каб ён здох нарэшце.
Знаёмыя хлопца ўгаворвалі яго з’язджаць з вёскі, вяртацца ў Віцебск, але Ягор шкадаваў бацьку. Казаў: ён жа нап’ецца і прападзе без мяне, замёрзне недзе на вуліцы п’яны», — расказвае знаёмая Ягора.
У Віцебск Ягор так і не вярнуўся. Замест гэтага улетку да яго прыехаў у госці сябар Максім Чэлькіс. Максім — аднагодка Ягора, жыў у Віцебску. Але гэтыя месяцы шмат часу бавіў у доме Хацкевічаў ва Улессі.
Максім Чэлькіс. Фота з сацсетак
«Брат Аляксандра быў зусім прапалы, піў кожны дзень і ўжо ледзь-ледзь хадзіў, хоць і не такі стары — трохі за 60 гадоў. Але Аляксандр з Ягорам яшчэ больш-менш нармальна жылі, калі можна так сказаць. Хаця б як-неяк клапаціліся адно аб адным — да таго моманту, як з’явіўся гэты Максім. Пасля бацька быў адзін, Ягор пачаў яго цурацца, увесь час праводзіў з сябрам», — кажа суседка Хацкевічаў.
У дзень забойства дзядзька нібыта не чуў, як забілі яго брата. Што там здарылася дакладна і што стала апошняй кропляй, ніхто не ведае. Вядома толькі, што адбылося гэта ў хаце. Падлога была ўся ў крыві, матрац таксама.
Па дадзеных следчых, забілі Аляксандра Хацкевіча у перыяд з 7 па 9 кастрычніка. У забойстве падазраюць Ягора і яго сябра Максіма.
Вядома, што пасля забойства цела перанеслі ў хлеў. Там яно праляжала два дні. Затым яго аднеслі ў лес і закапалі.
Хто з хлопцаў непасрэдна вінаваты ў забойстве, пакуль невядома. Суседзі вінавацяць таго Максіма: маўляў, Ягор хоць і скандаліў з бацькам, але ж заўсёды сябе кантраляваў. Уплывае на гэта і тое, што менавіта Максіма следчыя прывозілі ва Улессе — гэта ён паказаў, дзе закапалі цела.
Пасля забойства бацькі Ягор і Максім некаторы час яшчэ заставаліся ва Улессі. Пра бацьку Ягор казаў суседзям так: маўляў, прыбіўся да нейкай жанчыны з іншай вёскі ды і перабраўся да яе жыць.
Пасля хлопцы з’ехалі ў Віцебск. 1 лістапада Мікалай Хацкевіч, стрыечны брат забітага Аляксандра, прыйшоў у міліцыю і распавёў, што знік яго брат. У той жа дзень затрымалі Ягора Хацкевіча. На наступны дзень — яго сябра Максіма Чэлькіса.
Сястра забітага кажа, што хлопцы ўжо прызналі сваю віну і ўсё расказалі следчым.
Аляксандра яшчэ не пахавалі — ён у Глыбокім, у моргу.
Ягор і Максім пад вартай. Цяпер ім пагражае расстрэл.
