Вольга Лагвіновіч з Маладэчна больш за 3 тыдні дамагалася тэсту на каранавірус. «Няма падставаў», — адказвалі лекары. Цяпер COVID-19 у яе пацьвердзіўся, у мужа двухбаковая пнэўманія, двое дзяцей кашляюць. Сям’я чакае, калі ўсім чацьвярым знойдуць месца для шпіталізацыі, піша Радыё Свабода.
Фота Надзеі Бужан.
У менскія шпіталі маладачанскую сям’ю не пакладуць, нягледзячы на тое, што днямі Аляксандар Лукашэнка заявіў: хворыя на каранавірус павінны лячыцца ў абласных шпіталях, а не ў раённых.
«Менск нас браць ня хоча. Прапанавалі Валожын, але туды мы самі ня хочам, там ня вельмі добра абсталяваны шпіталь, рэпутацыя ў яго так сабе — няма кампутарнай тамаграфіі, а я баюся за дзяцей. Ня ведаю, чаму нас у роднае Маладэчна не кладуць — можа, шпіталі ўжо забітыя пад завязку. Цяпер сядзім дома і чакаем, дзе нам знойдуць месца», — кажа Вольга, якой 20 красавіка паведамілі, што ў яе станоўчы тэст на каранавірус.
Кепска адчуваць сябе Вольга пачала яшчэ 29 сакавіка — паднялася тэмпэратура, забалела горла. Тэмпэратура не спадала, жанчына пачала задыхацца. 6 красавіка яе паклалі ў пульманалёгію Маладачанскага шпіталя.
«Рэнтген нічога не паказваў. Я прасіла зрабіць тэст, мне казалі: няма падстаў. Мяне «пакапалі» 4 дні і адпусьцілі, нібыта сымулянтку. Бальнічны закрылі 10 красавіка. Дома стан не палепшыўся, стала горш. Я патэлефанавала галоўнаму доктару, патлумачыла, што тэмпэратура не спадае, хоць зьмяніла ўжо некалькі антыбіётыкаў. Тады ўжо мяне накіравалі ў тэрміновым парадку ў Жодзіна, бо ў Маладэчне шпіталі перапоўненыя», — кажа Вольга.
На машыне хуткай дапамогі 17 красавіка яе павезьлі ў Жодзінскі шпіталь. Пакуль яна сядзела ў прыёмным пакоі, падвозілі і падвозілі людзей з пнэўманіямі з Чэрвеня і Стоўпцаў.
«Мне некалькі разоў рабілі рэнтген — ён нічога не паказвае, аналіз крыві нармальны. Доктарка западозрыла, што ў мяне недалечаны бранхіт, і кажа: «Можа, вам пакуль класьціся ня варта, тут усё цяжкімі пнэўманіямі забіта».
У Жодзіне мне нарэшце зрабілі тэст на каранавірус. Мне незразумела, чаму тры тыдні мне адмаўлялі, і наагул — каму і па якіх паказьніках адразу робяць тэсты? Кожны дзень па тэлевізары чую, што па колькасьці праведзеных тэстаў Беларусь «наперадзе плянэты ўсёй».
Пасьля здачы тэсту Вольга паехала ўначы дадому з Жодзіна ў Маладэчна (120 км) на таксоўцы.
20 красавіка ў мужа Вольгі рэзка паднялася тэмпэратура — да 39 градусаў, усё цела ламіла.
«А ён наагул ня ведае, дзе паліклініка, праходзіць па 50 км у дзень, — кажа Вольга. — Выклікалі ўчастковую доктарку, тая паслухала, нічога не пачула».
А ў 22 гадзіны Вользе патэлефанавалі з санстанцыі і паведамілі, што ў яе станоўчы тэст на COVID-19.
«Сёньня нас абодвух павезьлі ў Вялейку, зрабілі КТ. У мужа — пнэўманія. Напісалі: «КТ-карціна можа адпавядаць двухбаковай інтэрстыцыяльнай пнэўманіі, не выключаючы COVID-19». Тэст на каранавірус яму не зрабілі.
Цяпер мы сядзім дома ў Маладэчне, чакаем, куды нас шпіталізуюць усёй сям’ёй. У мяне лёгкая ступень «кароны» — больш за 3 тыдні тэмпэратура 37,2. У мужа двухбаковая пнэўманія. Дзеці таксама не зусім здаровыя: 10-гадовая дачка кашляе, у 14-гадовага сына — невялікая тэмпэратура», — кажа жанчына.
Натуральна, Вольга ня раз задумвалася, адкуль у яе каранавірус. Кажа, што ўвесь сакавік, калі сытуацыя ў Беларусі пагоршылася, сям’я старалася абмежаваць кола кантактаў. Дзеці ў школу не хадзілі, яна працавала за кампутарам дома, выходзіла толькі па неабходнасьці — у бліжэйшую крамку, па працы выяжджала на сустрэчы, але на пару хвілін, трымалася на адлегласьці. Кантакты са сваякамі таксама абмежавалі.
«Я сама ў шоку, ня ведаю, дзе магла падчапіць вірус. Можа, калі я ў пульманалёгіі ляжала — з 6 па 10 красавіка. Але туды я паехала ўжо з сымптомамі, задыхалася, не магла пракашляцца. Мяне вельмі непакоіць, што я кантактавала зь вялікай колькасьцю лекараў.
Доктар два разы дадому да нас прыходзіў пры канцы сакавіка — у звычайнай марлевай павязцы. Трэці раз, калі мне горш стала, я сама паехала ў паліклініку, бо патэлефанавала загадчыцы, што стан пагоршыўся, а тая сказала прыяжджаць. Дзіця захварэла — прыходзіла пэдыятарка таксама толькі ў марлевай павязцы. Потым пульманалёгія, але там дактары былі ў поўнай экіпіроўцы.
Потым мяне везьлі ў Жодзіна, я доўга знаходзілася ў прыёмным пакоі, там не маглі зразумець, што са мной. Потым сказалі, што мне тэрмінова трэба да сківічна-тваравага хірурга, і я паехала ў стаматалёгію. І ў асноўным мае кантакты — гэта дактары, па якіх мяне ганялі тры тыдні», — перажывае за лекараў Вольга.
Атрымаць апэратыўна камэнтар, чаму Вользе Лагвіновіч тры тыдні адмаўлялі ў правядзеньні тэста на каранавірус і куды наагул шпіталізуюць сям’ю, у цэнтральным раённым шпіталі Маладэчна Свабодзе не ўдалося.
