ЮНІСЕФ звярнуўся да беларускага бізнэсу і жыхароў краіны з заклікам сабраць $1,5 мільёна на дапамогу медыкам. Па іх ацэнках, гэтай сумы хопіць на 4 месяцы бесперапыннай працы беларускіх бальніц.
ЮНІСЕФ плануе закупіць 1,5 мільёна літраў антысептыку, гігіенічныя наборы, сродкі індывідуальнай абароны, больш за 100 тысяч тэст-сістэм, прыборы дыстанцыйнага вымярэнне тэмпературы, кіслародныя канцэнтратары.
«Наша Ніва» пацікавілася ў валанцёраў, якія дапамагаюць бальніцам, што цяпер найбольш патрэбна дактарам. Няўжо ў нас не хапае антысептыку?
Фота Надзеі Бужан
Міхаіл Мацкевіч курыруе валанцёраў у Стоўбцах. Яны спрабуюць забяспечыць патрэбы хуткай дапамогі, раённай бальніцы і санэпідэмстанцыі. Кажа, што якраз такі антысептык ёсць. З марлевымі павязкамі пытанне таксама вырашана. Найбольшая праблема — з рэспіратарамі.
«У медыкаў на хуткай ёсць толькі тыя рэспіратары, што мы ім перадалі. Яны іх носяць па 12 гадзін, хоць рэспіратары разлічаны на 8, а потым часам яшчэ і дэзынфекуюць, каб выкарыстаць зноў», — заўважае ён.
Не хапае таксама супрацьчумных касцюмаў і акуляраў з мікравентыляцыяй. Даходзіць да таго, што дактары выкарыстоўваюць акуляры для дайвінгу: адразаюць трубку і ўстаўляюць фільтруючы элемент. Касцюмы можна дастаць у беларускіх прадпрыемстваў.
«Іх шыюць са спанбонду, сельскагаспадарчага матэрыялу. У Жодзіна, Беразіно нядрэнныя робяць. Але медыкаў імі не забяспечылі. Бачыў аб’яву, што ў нейкім гарадку дактары наогул дажджавікі прасілі закупіць, каб было хоць штосьці», — кажа Міхаіл Мацкевіч.
Неабходныя сродкі абароны валанцёры шукаюць праз інтэрнэт, праз той жа «Куфар». Таму пытанне, як выйсці на пастаўшчыкоў, сапраўды ёсць. У гэтым дапамога не будзе лішняй.
«Але ёсць два важныя пытанні. Першае — як яны будуць даведвацца пра патрэбы? У Мінздароўя? Там жа кажуць, што сродкаў індывідуальнай абароны хапае. А другое — пытанне размеркавання. Цікава, на аснове якіх даных будуць выстаўляць прыярытэты».
Актывіст Андрэй Стрыжак — адзін з сузаснавальнікаў валанцёрскай кампаніі Bycovid-19. Гэта ініцыятыва працуе ў многіх рэгіёнах і сабрала ў дапамогу беларускім медыкам больш за $200 тысяч. Ён таксама адзначае, што антысептык можна набыць і ў нас — яго разліваюць на Бабруйскім заводзе біятэхналогій, ёсць і некалькі прыватных прадпрыемстваў. Аднаразовыя хірургічныя маскі таксама ёсць у Беларусі.
З таго, што важна прывезці ў бальніцы з-за мяжы, — пульсаксіметры, дыстанцыйныя тэрмометры, кіслародныя канцэнтраты. І рэспіратары.
«У нас няма іх вытворчасці ў той колькасці, у якой неабходна. У бальніцы ўжо паставілі больш за мільён рэспіратараў, большасць з якіх тыпу fpp-2. А яны, напрыклад, непрыдатныя для працы ў аэразольным асяродку — у адзяленнях, дзе медыкі сутыкаюцца з біялагічнымі вадкасцямі пацыента (у тым жа хірургічным)», — звяртае ўвагу Андрэй Стрыжак.
Найбольшая патрэба ў сродках абароны ў рэгіёнах, дзе найбольш выпадкаў каранавіруса — у Мінску і Віцебску, кажа актывіст.
Іх ініцыятыва, дарэчы, будзе супрацоўнічаць з ЮНІСЕФ. Апроч прамых адгрузак на склады Мінздароўя, міжнародны фонд перадасць валанцёрам частку сродкаў абароны і медабсталявання.
«Мы маем заяўкі ад дактароў па ўсёй краіне, лагістычныя магчымасці, а ў ЮНІСЕФ ёсць магчымасць знайсці пастаўшчыкоў. Таму я ўсцешаны іх крокам», — кажа Андрэй Стрыжак.