Дзяніс Мельянцоў. Фота з ягонага фэйсбука.
Гэтая прэзідэнцкая кампанія скончыцца ў лепшым выпадку як у 2015 годзе, а ў горшым — як у 2010 годзе, мяркуе праўладны палітолаг Дзяніс Мельянцоў. Пра гэта ён напісаў у сваім фэйсбуку.
«Назіраю за прэзідэнцкімі кампаніямі з 2001 года. У некалькіх паўдзельнічаў у розных якасцях. І вось што мяне кожны раз бянтэжыць, дык гэта што кожная новая кампанія нязменна прэзентуецца ўдзельнікамі як унікальная, беспрэцэдэнтная, «ніколі такога не было» і т.п. Такія эмоцыі цалкам зразумелыя для неафітаў, якіх захапляе новы вопыт і для якіх павінна быць свая «плошча» [па-беларуску ў арыгінале — НН] для выпускання пары і зазямлення «фэйсам аб тэйбл». Але вось калі гэтым грашаць дастаткова адукаваныя і вопытныя людзі, якія цалкам сабе адбыліся, — у мяне гэта выклікае шчырае здзіўленне, — піша Мельянцоў.
— Вось, напрыклад, якім трэба быць клінічным ідыётам, каб пераканаць сябе, што рэйтынг Лукашэнкі 3% і астатнія 97% - гэта прагрэсіўныя, дэмакратычныя, праеўрапейскія беларусы? Тэхналогія тэхналогіяй, гэта ўсё зразумела. Але вось калі людзі са ступенямі, якім «гадоў пад ср**у» [па-беларуску ў арыгінале — НН], з пенай у роце ў прыватнай гутарцы гэта даказваюць і гатовыя прасоўваць хоць газпрамаўскага менеджара, хоць былога лукашэнкаўскага памочніка з каламутнымі сувязямі з РФ, — гэта сапраўды цікавы прадмет для даследавання.
І вось гэта вось кожны раз, — пiша Мельянцоў. — Потым аказваецца, што рэальнасць зусім не такая, і гэта вельмі даходліва даецца ім у адчуваннях. Далей надыходзіць заломванне рук, расчараванне і дэпрэсія.
Сёлета — нічога новага. Тыя ж старанна вывераныя кампаніі па падручніках і тыя ж укінутыя ў масавую свядомасць лозунгі і мемы, якія не маюць нічога супольнага з рэальнасцю. Тая ж самая ажытацыя сярод моладзі і творчай інтэлігенцыі. Тая ж самая рыторыка пра небывалую Салідарнасць і беспрэцэдэнтную Салідарнасць і беспрэцэдэнтную ж хвалю рэпрэсій. І потым гэта наторкаецца на «лом» у выглядзе дзяржаўнай машыны, якая працуе без задум і шматхадовак, так, як яна працавала заўсёды, выразаючы пагрозы на стадыі парасткаў (тое, што апанентамі звычайна трактуецца як слабасць і баязлівасць). І ўсё. Мяркуючы па рэакцыі галоўных апанентаў, ніхто з іх не гатовы на рэальнае палітычнае супрацьстаянне і барацьбу за рэальную ўладу. Ды і няма для яго адпаведных умоў (напрыклад, расколу ў элітах). А значыць гэта ўсё на карысць бедных было. І скончыцца гэта кампанія ў горшым выпадку як у 2010 годзе, а ў лепшым — як у 2015-м. Але застаюцца пытанні: як? і навошта?» — пытаецца ён.
