«Наш хлопец», «беларускі спявак» — гэтыя і іншыя эпітэты на адрас Рыбака з боку беларускіх медыяў абавязкова маюць зацікавіць спецслужбы Нарвегіі.
У казематах нарвежскай Амерыканкі і так няўтульна: цемра, пацукі, зладзеі ў законе, якія не гавораць па‑нашаму. А калі цябе пры гэтым катуюць песнямі Кіркорава, увогуле жэсць. Гэтыя невясёлыя думкі лезлі ў галаву экс‑кіраўніку беларускай дэлегацыі на Еўрабачанні ў той час, калі нарвежскі спецслужбіст наводзіў на ягоны твар прамень юпітэра.
— Ну, што: будзеш гуляць у маўчанку? Яшчэ раз паўтараю пытанне: дзе і калі вы завербавалі Рыбака? Яўкі, паролі, мянушкі?
— Не разумею, пра што вы, — прамямліў кіраўнік, спрабуючы адвесці твар ад рэзкага святла. — Я патрабую адваката. Вы нарываецеся на скандал. Я заслужаны народны артыст…
— Ах, ты не ведаеш? А хто называў Рыбака «наш хлопец»?!
Пасля гэтай фразы вікінг дабавіў яшчэ кіркораўскіх дэцыбелаў. Ад эстэтычнага шоку прымадон беларускай эстрады страціў прытомнасць.
— Свенсан, колькі разоў я табе казаў — не перабірай. Лепей ужо селядцом біць, чым гэтак. І слядоў не застаецца, — пракаментаваў інцыдэнт іншы афіцэр, які знаходзіўся ў пакоі.
Падследны прыходзіў да цямы. Скарыстаўшыся перапынкам, ён разважаў. А сапраўды, а што яму свеціць, калі будзе ўсё тупа адмаўляць? Яшчэ пару тыдняў патрымаюць, а потым адцягнуць у нейкі фіёрд і, як там спявала іхняя АВВА: «Сэнк ю фо зэ м’юзік». Наўрад ці пра яго геройскі чын успомняць на радзіме…
А ў выпадку калабарацыі, пацягнулася далей нітачка разважанняў, перад ім адчыняюцца шалёныя перспектывы. Спачатку, праўда, хутчэй за ўсё ён будзе служыць звычайным паліцаем. Аднак нават тут ёсць прастора для творчай самадзейнасці. У свядомасці артыста паўставалі захапляльныя малюнкі: вось ён стварае ВІА «Паліцэйскія верасы», вось іх хіт «Матка, яйкі» штурмуе рэйтынгі MTV, вось ён на пляжы Малібу з Брытні Спірс…
Ролік фантазій перараваў рык ката: дык што, будзем калоцца?
— Добра, я ўсё скажу. Толькі музыку выключыце. Значыць так: Рыбака мы завербавалі, калі ён яшчэ ў мінскі садзік хадзіў. Ён ужо тады быў да мозгу костак фанатычным нашым хлопцам. У сакрэтных файлах ён праходзіць пад мянушкай «Эскімо».
Нарвежцы кінуліся запісваць лабуду, якую ім штурхаў падследны.
— А як ён перадае вам інфармацыю? Прозвішча беларускай піяністкі?
Давялося гальванізаваць фантазію:
— Нам не патрэбная піяністка. Ён усё перадае проста са сцэны, калі на скрыпцы іграе: там кожная нота — гэта зашыфраваная літара.
Нарвежскія чэкісты афігелі ад прафесійнага ўзроўню беларускіх калегаў, пакідалі асадкі і блакноты. У гэты момант яны адчувалі сябе поўнымі калхазанамі.
— Добра, — усё, што мог выціснуць той, якога звалі Свенсан. — Напішыце нам код шыфру і можаце ісці.
— Служу каралю Олафу трынаццатаму! — бадзёра сказаў экс‑кіраўнік і запісаў на паперцы бас‑партытуру да песні «Малінаўка». Афіцэры кінуліся расшыфроўваць пасланне агента Рыбака, перададзенае праз песню Fairy tale на Еўрабачанні.
Выйшла наступнае: «перадайце Вяргейчыку, каб Макаўчыка больш на поле не выпускаў. Зноў аблажаемся, як тады, з ФК «Мінск».
